'Bestemming bereikt!'

Zondag 20 februari

Gelukkig hielp het gisteravond nog snel op met regenen en is het de hele nacht droog gebleven. De wolken waren er toen we opstonden nog wel, helaas. Na het ontbijt zijn we vanuit Arthur's Pass Village nog doorgereden naar de echte pas. Mooi om te zien. Hier hebben ze een paar spectaculaire bruggen gemaakt en ‘omleidingen' voor watervallen. Op onze koffie-, thee-, limonade-met een koekje-rustplaats werden we ook nog verwelkomd door een paar Kea's, je weet wel, van die grote papegaaien. Deze vogels zijn door alle toeristen erg tam geworden en zelfs een beetje brutaal! Nu we al dit moois hadden bewonderd, was het tijd om de hele weg terug te rijden naar de kust, op naar de laatste bestemming van onze reis: Christchurch! Eenmaal weer terug in het dal kwam de zon ons al tegemoet. De rest van de dag hebben we heerlijk zomerweer gehad en morgen als het goed is ook nog, heerlijk! We zijn gelijk naar hartje stad gereden en hebben hier de auto geparkeerd vlakbij het grote park en de botanic gardens. Hier hebben we een paar uur heerlijk rondgewandeld. Er was een grote speeltuin midden in het park, dus die konden we natuurlijk niet overslaan. Ook hadden ze hele grote kassen midden in het park staan, waarin ze prachtige planten hadden staan. Dat was kasie voor Marcel natuurlijk! Het park ligt tegen het centrum aan. Na onze wandeling in het park besluiten we weer terug naar de camper te gaan voor de lunch. Vandaag willen we nog naar de baai van Lyttelton rijden (ong 8 km van christchurch af, hier zitten ook dolfijnen) en daar overnachten, de komende dagen hebben we immers nog tijd zat om het centrum van de stad te bekijken. Aangekomen bij de baai zien we al snel een prachtig strandje met speeltuin. Beter kan niet! De temperatuur is inmiddels tot zomers gestegen en ondanks dat de chinezen en jappen om ons heen nog in dikke truien en jassen rondlopen (is ons al veel vaker opgevallen!), trekken we de inmiddels vaal geworden zwemkleertjes aan bij Tijn en Job. De 2 daarop volgende uren hebben we weer geen kind aan ze gehad. Schepje, emmertje, schelpjes en kliederen maar! Ondertussen hebben wij ook nog even lekker bruingebakken, genieten van de laatste Nieuw-Zeelandse zonnestralen! Ook hebben Tijn en Job nog heerlijk in de speeltuin gespeeld. Hier stond een erg hoge glijbaan, waar Job in het begin van de reis zeker niet alleen vanaf had gedurfd. Nu stapte hij, zonder enige twijfel, stoer alleen de hoge trap op en kwam hij naar beneden roetsen. Wat ben je toch een grote jongen aan het worden! Terug in de camper zijn we nog een stukje verder de kustweg doorgereden, totdat we het mooiste kampeerplekje ooit vonden! Een restarea met een prachtig uitzicht over de blauwe baai en de bergen. Hier hebben we lekker pannenkoeken gegeten en de dag vroeg afgesloten. De kids waren moe van het spelen de hele dag en wij hadden de knollen ook gaar.

En ondertussen tellen we onze nachtjes in de camper langzaam maar zeker af. We kijken er ook weer erg naar uit om naar het aardbeienhuis te komen. Onze familie en vrienden weer zien en knuffelen, al ons speelgoed weer opnieuw ontdekken, weer kletsen met Tico en Sammie, alle kindjes en juf Henny en Carla van 't Hummelhonk weer zien en vertellen wat we allemaal hebben meegemaakt, de nieuwe liefde van Maaike ‘in het echt' ontmoeten, boodschappen doen in Gennep, eitjes halen bij Cis en Loet, in bad!, weer lekker aan het werk in het ziekenhuis en de collega's weer te zien,.... en zo kan ik nog wel even doorgaan. Kortom, weer beginnen aan het gewone leven (met waarschijnlijk ook wel een beetje heimwee naar de vrijheid hier)!

Dolfijnen, seals en een pinguïn in Akaroa

Zaterdag 19 februari

Vandaag stond er nog een dolfijnen-cruise op het programma in de baai van Akaroa. We zijn benieuwd! Hier leeft de Hector Dolfijn, een kleine wit/grijze dolfijn die alleen in Nieuw Zeeland leven. Het zijn echte speel-dolfijnen. Vorige week in Curio Bay heeft Marcel hier ook mee gezwommen. Na 15 minuten op de boot was het al raak. Voor de boot zwommen en speelden wel 6 dolfijnen in de golven. Was echt leuk om te zien en ook Tijn en Job hebben ze goed kunnen bewonderen. Verder hebben we nog veel seals zien liggen en ook baby-sealtjes. Die vonden Tijn en Job vooral erg lief! En als klap op de vuurpijl zwom er nog een pinguïn onze boot voorbij. Al met al een leuke boottocht dus. Terug gekomen aan wal zijn we terug gereden richting Christchurch en verder richting de Arthurspass. Ondanks dat weeronline het weer in dit gebied een 8 gaf voor vandaag, reden we toch de dikke, donkere wolken tegemoet. In het plaatsje Arthur's Pass Village hebben we vannacht overnacht, in de regen.... Zat weeronline er toch een beetje naast. Hopelijk zitten ze er voor de komende dagen ook naast, want dinsdag, onze laatste dag in Nieuw Zeeland, voorspellen ze erg slecht weer...

Akaroa

Vrijdag 18 februari

‘Mama, we gaan er morgen weer een leuke dag van maken, hè!' Dat is bijna iedere avond de standaard uitspraak van Tijn voordat hij gaat slapen. We hebben ze voor morgen een mooie speeltuin beloofd, altijd een beetje een gevaarlijke belofte, want je weet natuurlijk nooit wat je tegen gaat komen. Maar gelukkig, in Asherton, onderweg naar het Banks Peninsula bij Christchurch, vinden we midden in de stad in een mooi park een prachtige speeltuin. Aangezien Marcel zich vandaag een beetje grieperig voelt (de eerste en hopelijk laatste zieke van deze reis!), heeft hij mooi de gelegenheid om even te gaan liggen en ga ik met de kids lekker naar de speeltuin. Ze zijn weer door het dolle heen. Ook staan er bomen met ‘besjes' dus dat is ook helemaal feest. Op een gegeven moment zie ik Job op een afstandje zoekend om zich heen kijken. Hij is mij kwijt. Zijn gezichtje betrekt steeds meer en dan ineens brult hij het uit. Ik ren gauw naar hem toe. Wat dacht jij nou Job, dat we jou alleen zouden achterlaten hier? Voor geen goud! Crocsen, theedoeken, een slipper van mama, we hebben al veel achtergelaten overal, maar Tijn en Job vergeten....... nee, zover is het gelukkig nog niet gekomen....

Na het spelen in de speeltuin gaan we papa even verwennen met een kopje koffie (je weet hoe mannen kunnen zijn als ze zich niet zo lekker voelen....). Daarna is hij gelukkig weer fit genoeg om door te rijden. We gaan op zoek naar een supermarkt voor wat brood en melk en een..... ijsje! Daarna rijden we door naar Akaroa. Zo gauw we op het schiereiland aankomen, wordt het landschap weer bergachtig. Eindelijk genieten we weer van wat prachtige uitzichten, dat hadden we weer even nodig na het saaie landschap van de afgelopen dagen! Het is een mooie baai waar Akaroa in ligt. We rijden ook nog door een klein dorpje waar dit weekend een muziekfestival wordt gehouden, hier gaan we op de terugweg nog even langs. In Akaroa aangekomen, maken we eerst een wandelingetje door het dorpje. Dit plaatsje staat bekend om zijn dolfijnen-watch-cruises en het kunnen zwemmen met dolfijnen. We hebben het deze reis beide al een keer gedaan (het laatste zelfs gewoon zelf ‘in de natuur'), maar we willen de reis toch nog afsluiten met een mooie boottrip, dus boeken we eenboottocht voor morgen. Verder winkelen we nog wat. Daarna spelen Tijn en Job weer heerlijk aan het strand. Ze bouwen wat af met zand, water, modder en schelpen. Als we weer thuis zijn moeten we iedere dag maar even met ze naar de Siep.... Na het eten maken we nog een wandeling naar een mooi uitkijkpunt en een vuurtoren. Hier eten we ons toetje op een bankje en genieten we van het uitzicht en de mooie zonsondergang. De afgelopen twee dagen vonden we wat saai, maar gelukkig hebben we de smaak weer te pakken en gaan we ervoor om deze geweldige reis met een paar geweldige dagen af te sluiten! Morgen dus de dolfijnen-cruise, waarna we terug rijden richting Christchurch en vanuit hier de Arthurs Pass op zullen gaan rijden. De hoogste bergpas van Nieuw-Zeeland. Nog lekker ook even de bergen in dus, heerlijk!

Oamaru

Donderdag 17 februari

Vandaag echt eens een keer een kort verhaaltje. Wat hebben we gedaan? Niet zo veel. We zijn vanuit het Otago Peninsula door Dunedin en daarna noordwaarts gereden richting Oamaru. Hier zit een kolonie blauwe pinguïns, maar ook deze komen alleen 's avonds in de schemering uit de zee. Ook hier is van dit mooie natuurverschijnsel een mega toeristische attractie gemaakt. Net zoals op Philip Island in Australië kun je hier voor veel dollars plaatsnemen op een tribune. Helaas, het was pas 11u 's ochtend toen we hier waren en ook stond ons het hele gebeuren een beetje tegen. Dus, dáááág pinguïns! We hebben er al een paar ‘in het echt' gezien, veel leuker!

In Oamaru hebben we ook weer boodschappen gedaan en gegeten. Daarna zijn we weer verder noordwaarts gereden. Na weer een paar uur rijden (door weer niemandsland), hebben we op een restarea bij een heel snel stromende rivier een mooi plaatsje uitgezocht om te overnachten. Hier hebben we de middag verder heerlijk in het zonnetje doorgebracht. De jongens hebben weer van alles gezocht en verzameld (bierdopjes, takken, besjes, etc.) en wij hebben heerlijk geluierd. Deze regio is behoorlijk saai en we besluiten dan ook om morgen direct door te rijden naar Christchurch. Hier willen we in ieder geval nog een paar dagen op het schiereiland verblijven waar erg mooie baaien zijn en waar ook dolfijnen zitten. Misschien gaat Marcel er nog een paar duikjes maken (om het af te leren...). We willen er ook nog een dagje naar een Wildlife Park en we willen vanuit Christchurch de Arthurs Pass gaan rijden. Genoeg te doen dus nog, voordat we woensdag weer naar jullie terugkomen, terug naar het Aardbeienhuis!

Albatrossen op het Otago Peninsula bij Dunedin

Woensdag 16 februari

Dat het landschap van Nieuw Zeeland soms ook hééél saai kan zijn, hebben we vanochtend gemerkt. In de boekjes wordt het landschap in deze regio vergeleken met Schotland. Nou, dan gaan wij daar nooit heen.... Heuveltjes, schapen, schapen en eeeuuuhhh, schapen! Het zonnetje wilde er ook nog niet zo goed doorkomen, dus de wolken maken dan ook alles nog wat grauw. We zijn vanuit Curio Bay verder omhoog gereden langs de kust. Ons eerste doel voor vanochtend was Nugget Point. Een punt van een schiereiland waar volgens de boekjes zee olifanten zouden zitten. De weg er naar toe was onverhard (8 km) maar goed te rijden. Vanaf de parkeerplaats was het nog een kilometer lopen naar het uiterste puntje, de vuurtoren. Het paadje was smal en de afgronden diep, zonder afrastering. We hebben Tijn en Job maar gedragen, want stel je voor.... De uitzichten op de rotskust en de rotsen in de zee waren mooi, maar helaas... vandaag geen zee olifanten te zien. ‘Maakt niet erg!' Toch lekker gewandeld en genoten van het uitzicht. Daarna zijn we richting Dunedin gereden. Onderweg gegeten op een mooie rest area. In Dundin zijn we eigenlijk gelijk doorgereden naar het Otago Peninsula. Helemaal aan het eind van dit schiereiland zit een kolonie hele grote Albatrossen, die willen we gaan bekijken. De kustweg naar het eindpunt van het schiereiland is erg mooi. Aangekomen bij de punt worden we lichtelijk teleurgesteld. Het gebied is helemaal afgezet en alleen met een dure gids-wandeling kun je de Albatrossen gaan bekijken. Dit merken we vaker hier in Nieuw Zeeland, dat mooie natuurverschijnselen niet meer zomaar gratis te bewonderen zijn. Overal moet geld aan verdiend worden, jammer! Maar na 5 minuten op de parkeerplaats gestaan te hebben moeten we toch wel even lachen. Vogels kun je niet aan een touwtje vastbinden en ineens komt er een groepje albatrossen recht over ons heen vliegen. Ze hebben een spanwijdte van wel 3 meter, erg groot dus. Ze vliegen nog een paar keer heen en weer, zodat we ze goed kunnen zien en op de foto kunnen zetten. Genoeg voor ons! We rijden weer een stukje terug en in een klein dorpje aan de kust stoppen we bij een bordje overnight camping. Het blijkt bij een ouder echtpaar te zijn wat hun achtertuin beschikbaar stelt (tegen geringe vergoeding) voor campers die willen overnachten. Hier gaan we vannacht staan! We staan op een mooi grasveld in een mooie tuin, waarin de jongens nog heerlijk de hele middag en avond hebben gespeeld. Het weer is helemaal opgeklaard en de we hebben nog lekker genoten van de zon. De eerste plek waar we ook een keer fatsoenlijk buiten kunnen zitten, zonder opgevreten te worden door de sandflies. Deze mini-vliegjes lijken op fruitvliegjes, maar zijn nog erger dan muggen. De bulten die je ervan krijgt jeuken vreselijk! Gek wordt je ervan! Hierdoor kon je aan de westkust eigenlijk niet buiten zitten. Hier zitten ze gelukkig nauwelijks nog, dus we hebben erg genoten van het rustig buiten zitten. Na het eten zijn we nog naar het strand gelopen en een plaatselijk speeltuintje. Na het gebruikelijke avondritueel liggen we nu allemaal weer op één oor (nou ja, ik bijna dan). Tijn en Job waren vandaag behoorlijk nukkig en vervelend, dus ik hoop dat ze morgen een betere dag hebben....

Zwemmen met dolfijnen en pinguïns spotten!

Dinsdag 15 februari

Vandaag niet gewekt door de ranger, maar door de vogeltjes... Lekker rustig aan gedaan en ontbeten. Daarna zijn we weer doorgereden richting Invercargill. Hier hebben we getankt en boodschappen gedaan. 50 km na Invercargill staat op de kaart een mooie baai aangegeven waar dolfijnen, zeeleeuwen en pinguïns zitten, Curio Bay. Dit wordt onze volgende bestemming. Als we op het puntje van het schiereiland aankomen, zien we in de baai al gelijk de vinnen boven het water uitkomen. We zien er ook mensen bij in het water liggen. Als een speer trekken Marcel en ik onze duikpakken aan. De kids de zwemkleren aan en op naar het strand. Marcel gaat als eerste het water in en al gauw zie ik in de verte de dolfijnen om hem heen zwemmen en in de golven spelen. Ze komen gewoon echt naar hem toe om te spelen, geweldig! Na een half uur komt Marcel helemaal door het dolle heen het water uit. Zwemmen en spelen met dolfijnen, zomaar op het strand! Dan is het mijn beurt. Maar ik voel me wat minder relaxed zo alleen op zee in die hoge golven... De dolfijnen voelen dat denk ik blijven wat meer op afstand, maar ook ik kan ze erg duidelijk zien. Gauw weer naar het strand terug. Tijn en Job hebben ondertussen absoluut geen oog voor de dolfijnen. Zand, schelpen en golven, prachtig toch? Ondanks dat het water erg koud is, rennen ze als dollen door de golven. Gelukkig schijnt de zon lekker en warmen ze op het strand zo weer op. Een emmertje vol met schelpen gaat mee terug naar de camper. Daar nemen we allemaal een douche om het zand van ons af te spoelen. We besluiten om op deze mooie plek op de camping te gaan staan. Al gauw hebben we een mooi plekje gevonden, met uitzicht over de baai. 's Avonds na etenstijd komen hier ook de pinguïns aan het strand. We zijn erg benieuwd, want die hebben we namelijk nog niet gezien. Na het eten (spinazie!) hebben we onszelf en de kindjes goed aangekleed en zijn we naar het strand gelopen. En ja hoor, daar liepen al een paar pinguïns. Super leuk om te zien. Ze komen rond deze tijd de zee uit, klaar van een dagje vissen. Aan het strand in de bosjes gaan ze slapen. Maar eerst laten ze zich nog lekker drogen in het avondzonnetje. Eén voor één kwamen ze de zee uitlopen en iedere keer als ze zich bij elkaar aansloten, begonnen ze flink te tetteren. Tijn en Job vonden het prachtig: ‘Kijk mama, nu zijn de papa en mama weer blij dat hun baby er weer is!' Erg leuk ook om te zien hoe ze waggelen en springen van rots naar. Het is de bedoeling dat je rustig naar de dieren gaat zitten kijken, maar dat is voor onze jongens natuurlijk een moeilijke opgave. Daarom zijn we er niet zo lang gebleven. ‘Maakt niet erg!' zou Tijn zeggen, we hebben ze in ieder geval goed gezien! Leuk!

Terug in de camper was het voor Tijn en Job al laat, dus snel het bed in! Leuke dag gehad met de dolfijnen en de pinguïns. Dat de kids de tel een beetje kwijtraken, konden we vannacht merken. Job werd wakker omdat ‘ie onder de dekens uit gekropen was (Tijn kan zich gelukkig al zelf lekker onderstoppen) en toen ik ‘m lekker ging instoppen, vroeg hij: ‘Mama, waar staan we nu ook al weer?' ‘Weet je nog Job, we staan bij de dolfijnen en de pinguïns!' ‘Oh ja!' waarna hij zich lekker omdraaide en verder sliep. Dat zal thuis wel even wennen worden. ‘Mama, waar staan we nu ook alweer?' ‘Gewoon Job, in de Gildenstraat....!' Ook weer leuk!

Duiken in Milford Sound

Maandag 14 februari

Toen Tijn en Job gisteravond al lang in dromenland waren en ik nog lekker ons dagboekverhaal zat te typen, werd er op de deur geklopt. Ik schrok op! We stonden op een soort restarea langs de weg naar Milford Sound, vlak voor het dorpje. Vanuit Te Anau waren er wel een aantal camping, maar die zaten nog zo'n eind voor Milford Sound. En aangezien wij vanochtend om 8u al daar moesten zijn, kozen we er voor om zelf ergens een plekje te zoeken, zoals al zo vaak deze reis. In de loop van de avond hadden zich nog 2 campers bij ons gevoegd, dus we stonden in ieder geval niet alleen. Ik maakte de deur open en jawel hoor, daar stond de ranger (vrouwelijk, dat wel gelukkig) in vol ornaat. Ze begon gelijk een hele preek over dat je in een Nationaal Park niet zomaar langs de weg mag parkeren en dat we illegaal bezig waren. Ik knikte braaf instemmend en ging er niet tegenin. Of we even de camping-fees van 10 dollar wilden betalen. Maar natuurlijk, geen probleem! En of we hier weg wilden wezen? Huh, nu nog? Maar waar naar toe? We hadden geluk. Omdat het weer zo onstuimig was, mochten we in Milford Sound zelf op de grote parkeerplaats (waar je dus niet mag kamperen) gaan staan, anders hadden we ongeveer 100 km terug moeten rijden naar de camping. De bergpasweg was volgens haar echter te gevaarlijk in het donker met dit slechte weer en dus mochten we naar Milford Sound rijden. Poeh hé, hadden wij ff geluk! Marcel dus uit bed getrommeld en samen met de andere 2 campertjes (die waren inmiddels ook al uit bed gebeld) reden we richting de parkeerplaats. Hier bleek het helemaal vol te staan met illegale kampeerders! De ranger is nog tot laat in de nacht bezig geweest om iedereen te wijzen op hun illegale praktijken! Het zal je beroep maar wezen....

Na heerlijk geslapen te hebben op de parkeerplaats (maakt tenslotte niet uit waar we staan, ons bed is altijd hetzelfde!) werden we om 7u wakker van de wekker. Vandaag gaan we met een klein bootje de Milford Sound (soort fjord) op. Marcel gaat 2 duiken maken in de sound en ik ga ook mee op de boot met de jongens. Dit is nog eens een andere manier dan het fjord op met een standaard cruise waarbij de leeftijd van de gemiddelde toerist toch wat hoger ligt dan die van ons..... We hadden de boot bijna voor onszelf, op dochter Karin en vader John uit Nederland (kaatsheuvel) na. Het bleek een erg gezellige dag te worden met hun. Karin was al 5 maanden aan het reizen door verschillende landen en werd nu, haar laatste maand in NZ, vergezeld door haar vader. Ook voor hun is dit hun laatste week, ze vertrekken volgende week woensdag ook weer naar Nederland.

Gelukkig was het weer, zoals voorspeld, een stuk beter dan het weekend en de zon kwam er al snel door. Het zorgde voor prachtige uitzichten over het mooie fjord. Bij de eerste duikstek, bijna aan het uiteinde van het fjord bij de oceaan, maakte Marcel, Karin en de gids (een Egyptische gids) hun eerste duik. Erg apart om hier te duiken. De bovenste 2 meter van het water is fresh water, wat van de watervallen en de regen het fjord inloopt, daaronder zit zout water. Hierdoor is de begroeiing erg speciaal onder water en schijn je koraal (black coral) te zien wat nergens anders voorkomt. Een ding is zeker, het water is koud! Vergelijkbaar met temperaturen bij onze Nieuwjaarsduik. Maar voor ons Nederlanders geen probleem. De duiken waren inderdaad erg speciaal, heel anders dan de andere duiken tijdens deze reis. Tijn en Job vonden het prachtig papa steeds het water in te zien gaan en de bubbeltjes te volgen. Ineens begon het heel hard te regenen, maar nee hoor, de boot ging onder een grote waterval door. De jongens vonden het geweldig! Ook hebben we nog zeeleeuwen gezien en hebben we een kleine bush-wandeling gemaakt naar een grote waterval. Al met al een erg mooie en leuke boottocht.

Om 1u waren we weer in Milford Sound en toen hebben we samen met de gids en Karin en John nog even gezellig wat gedronken en nagekletst. We mochten immers toch nog niet de bergen in rijden vanwege de decompressietijd. Om 3u hebben we afscheid genomen en zijn we weer richting Te Anau gereden. Hier hebben we de watertank weer gevuld, eten gekookt en gegeten (bij de speeltuin natuurlijk, daar moest ook nog even in gespeeld worden). Nu staan we ongeveer 30 km onder Te Anau in een echt stuk niemandsland. Het is hier hééérlijk rustig en we weten zeker dat we hier vanavond door niks of niemand gestoord worden. Morgen gaan we richting Invercargill, alwaar we verder de kust omhoog zullen volgen richting Christchurch.

Papa, wat is dat 'Milford Sound'?

Zondag 13 februari

'Hé, m'n bed begint ineens te wiebelen. Maakt niet uit, dat ben ik inmiddels wel gewend. Zo eens in de week wil papa weer eens een dagje flink doorrijden en staat ‘ie om 6u op. De fanatiekeling..... Maar dan doe ik nog niet mee hoor, ik kruip nog een keer lekker onder de dekens. Hé, en daar is mama. Die heeft ook nog geen zin om eruit te komen en kruipt lekker bij ons in bed. Job slaapt ook nog... Een uurtje later heb ik dan toch echt de slaap uit. Papa heeft inmiddels een leuk dorpje uitgezocht. Hier gaan we vast een boterham eten. Met jam! Mmmmm. Ik kijk door het raam en zie een speeltuin, maar die is nog nat! En in een natte broek heb ik echt geen trek, dus blijf ik lekker binnen. Papa had het er gister over dat we vandaag naar een fjord gaan, Milford Sound of zoiets.... Ik weet niet wat dat is en wat we daar gaan doen, dat zie ik daar wel. De boterham smaakt me erg lekker en ik lust ook nog wel een crackertje. Papa, waar gaan we nu naar toe? Naar Te Anau? Ok, als er voor ons ook maar iets leuks te doen is. Het is nog een uurtje rijden, dan zijn we er. Ik kijk samen met Job naar buiten, naar wat ons allemaal voorbij raast. Gaaf man, hier zijn zoveel schapen en koeien, die vind ik wel leuk! Ook vind ik tractors helemaal geweldig en die zijn er hier ook genoeg te zien! Verder ravotten we nog even met onze apies. Hé, zijn we er nu al? Voel je dat Job, we staan weer stil! Papa, ga je een boodschap doen? Ik wil mee! Ik kan al goed helpen in de supermarkt. Vooral de lekkere dingen en de ijsjes weet ik altijd wel te vinden. Oh, vandaag geen ijsjes?? Jammer! Toen we weer buiten liepen, zag papa ergens een hele gekke fiets staan. Hij vroeg even wat aan de mevrouw die erbij stond, maar dat snap ik nog allemaal niet, hoor. We liepen weer teug naar mama en Job in de camper. Daarna gingen we met z'n allen weer terug, naar die gekke fiets! Job en ik mochten voorop zitten en papa en mama zaten achter ons. Trappen maar, papa! En jij ook, mama! Wij lekker zwaaien naar iedereen die we tegenkwamen, echt leuk dit! We fietsten langs een groot meer en op het water lag een watervliegtuig! En we zagen ook nog een helikopter. Daar hebben wij pas ook in gevlogen, maar dat is alweer zo lang geleden! Onderweg stopte papa en mama bij een bakkertje en hebben we lekkere appelflappen gegeten. Dat lust ik wel!! Lekker smullen!

Zijn we er nu al weer? Jammer, was net zo leuk. Als we dan ook nog maar even in die speeltuin mogen spelen. Ik klim samen met papa hééééél hoog in een klimrek, mama vind het eng volgens mij, maar ik helemaal niet! Daarna ga ik met Job nog even takken en bierdopjes zoeken, dat is leuk joh! Ik heb al een heel doosje vol!

Dan roept mama vanuit de camper: Tijn, Job, tosti eten! Mmmmm, tosti! In 2 tellen zit ik paraat! Na het eten ben ik toch best wel moe. Papa gaat, voordat we naar dat Fjord gaan rijden, nog even de watertank vullen bij het tankstation. Job en ik gaan even op bed liggen. Ik ben moe geworden van het fietsen en het spelen. Ik val al gauw in slaap.

Ik word weer wakker en kijk naar buiten. Huh, hoe kan dat nou, het is pikke donker buiten? Oh, ik zie het al, we rijden door een tunnel. Even later is het weer licht. We rijden door hele mooie bergen en we zien soms ook nog een beetje sneeuw liggen. Dan stopt papa ineens, hij ziet een hele mooi grote vogel op straat zitten. Lijkt wel een beetje op Sammie. Mama zegt dat het een Kea is. Maakt mij niet uit, ik vind het gewoon een mooie vogel. En papa ook, want die is helemaal blij! Hij schiet de ene na de andere foto. Jullie zien ‘m wel weer op de site verschijnen!

En dan, na nog heel veel slingerweggetjes door de bergen, komen we aan bij de grote boten. Maar inmiddels is het gaan regenen, dus blijven we lekker ergens staan op een parkeerplaats. We gaan lekker met de lego spelen en mama zet een dvd-tje voor ons op. Maakt mij niet uit hoor, als het een keer regent, ik vermaak me toch wel! Ook kijken we op de computer nog even naar de foto's van Australië. Van toen ik een kangoeroe geaaid had en toen we in de zee hadden gezwommen. Dat is al weer hééééél lang geleden!

Mama kookt lekker macaroni, mmmmmm! Vooral de geraspte kaas erbij vind ik erg lekker! Daarna ga ik met papa douchen. Lekker warm! Haren wassen vind ik niet zo leuk, maar ja, papa zegt dat het gewoon moet.... Als we de lekkere warme pyjama aanhebben, ga ik nog even lekker stoeien met Job op bed. We doen dan net of ons bed een boot is en al onze knuffels mogen meevaren. Naast ons bed is de zee en daar liggen de gevaarlijke haaien en krokodillen. Papa en mama lopen er gewoon tussen, de mafkezen!

Dan moeten we van papa en mama rustig doen, maar dat vind ik een beetje moeilijk.... Hopelijk leer ik dat nog een keer, rustig doen. Omdat ik vanmiddag best lang geslapen heb, kan ik nu de slaap nog niet zo goed vatten. Ik lig nog lang te kletsen over van alles en nog wat, samen met Job. Papa en mama slapen volgens mij al. Weet je wat, ik ga ook maar eens proberen te slapen. Papa zei dat we morgen op een boot gaan. Papa gaat dan duiken en wij gaan zeeleeuwen zoeken. Ik ga er vannacht vast over dromen..... Slaap lekker!'