Nog een dag in Queenstown

Zaterdag 12 februari

Als we niet door de wekker gewekt worden, dan is het meestal Job die als eerste wakker is. We horen dan zacht gefluister en als we naar achter de camper inkijken, dan zit dit vrolijke meneertje lekker onder de gordijntjes door te gluren naar buiten en in zichzelf te praten over van alles en nog wat. Als hij in de gaten heeft dat wij hem zien, dan komt ‘ie gelijk het bed uit en klimt ‘ie het trapje op naar ons bed. Dan mag hij nog even lekker tussen ons in liggen. Knuffeltijd! Mmmmm!! Tijn daarentegen is meestal niet zo knuffelig als hij wakker wordt. Hij heeft erg last van een ochtendhumeur en je moet hem het eerste half uur echt met rust laten.

Zoal hierboven omschreven ging het vanochtend ook weer. We hebben Tijn dus nog maar even lekker laten liggen. Mag ook, is tenslotte vakantie! Na het ontbijt hebben we de watertank gevuld en ben ik met de jongens nog even naar de speeltuin bij de camping gelopen. Terug bij de camper had Marcel de camper vertrekklaar gemaakt en konden we gaan. Maar waar naar toe? We zijn van plan richting Te Anau en de Milford Sound te rijden, maar daar is het de komende 2 dagen nog erg slecht weer. We moeten ons dus niet teveel haasten. Zondag (morgen) wordt het in Te Anau al redelijk weer (in ieder geval droog) en maandag geeft weeronline.nl het weer in de Milford Sound weer een 9. We moeten vandaag dus nog een beetje rond Queenstown blijven hangen en morgen pas doorrijden naar Te Anau.

Dat doen we dus ook. We parkeren de camper in het centrum en wandelen een paar uurtjes door de Queenstown Gardens (een prachtig park) en langs het meer. Er moet natuurlijk een emmertje mee om onderweg besjes te plukken. ‘Nee Tijn en Job, niet door die mooie aangelegde perkjes lopen!' Als ze iets van besjes of knoppen zien hangen in een boom zijn ze niet meer te houden. Ook moeten de eendjes nog even gevoerd worden. Maar we hebben geen brood bij ons? Hoe moet dat nou? Dan maar de geplukte besjes in het water gooien. Als morgen alle eenden in dat park op apegapen liggen, dan weten jullie waardoor het komt.....Terug in de camper lunchen we. We rijden ongeveer 20 km richting het zuiden en parkeren de camper dan op een mooie restarea langs het meer. Dit wordt onze slaapplek voor vannacht. Een prachtige plek. De jongens spelen die middag nog weer lekker aan het water met takken, stenen, etc. en wij genieten van het zonnetje wat zich hier nog steeds laat zien. Dan volgt weer het zelfde ritueel als iedere avond: koken, opruimen, douchen, dvd-tje kijken, verhaaltje, tanden poetsen en naar dromenland! Nee, hoor, het verschilt echt niet zoveel met de rituelen van thuis. Ons huisje verplaatst zich hier gewoon iedere dag en we doen wat meer avontuurlijke dingen. Maar verder proberen we toch zoveel mogelijk de 3 R-en in ere te houden tijdens deze reis. Lukt natuurlijk niet altijd, maar we doen ons best! En we zijn echt trots op Tijn en Job. Die gaan gewoon mee met de flow. Het zijn al echte avonturiertje geworden. Volgend jaar gaan ze alleen backpacken! Moet kunnen, toch?

Ik zit nu in de camper op de voorstoel dit verhaaltje te typen en zie buiten de lucht steeds roder en mooier worden. Wat is dit toch genieten.... Soms moet je jezelf echt even knijpen om stil te staan bij waar we eigenlijk zijn en wat we aan het doen zijn. Want zo normaal is dat helemaal niet.... Ik denk dat ik pas echt besef wat we allemaal beleefd hebben als we weer thuis zijn en het normale leven weer is begonnen.... Maar zover is het nog niet..... We hebben nog een paar leuke dingen op ons programma staan voor de aankomende week!

Bedankt!

Even een berichtje tussendoor... Vandaag een rustig dagje en tijd om even lekker te internetten en al jullie reacties nog eens uitgebreid terug te lezen. We vinden het super dat jullie nog steeds zo met ons meereizen! Bedankt daarvoor! We zien jullie allemaal snel weer!

Veel liefs van ons!

Queenstown

Vrijdag 11 februari

Vanochtend zijn we al weer vroeg (6u) vertrokken richting Queenstown. We willen de dag op de camping optimaal benutten (de was doen en ook nog wat van Queenstown zien). De kinderen laten we nog lekker in bed liggen en ze slapen tot 8u! Onderweg ontbijten we op een picknickplaats aan een mooi meer. In Wanaka kiezen we voor de kortste weg, de bergpas. Erg mooi. Om precies 10 uur rijden we de camping in Queenstown op. De camping is niet zo mooi, maar wel heel functioneel. We staan vlakbij de laundry en de toiletten, erg handig dus. Af en toe is het nodig en handig om op zulke commerciële campings te staan, maar we komen maar weer eens tot de conclusie dat we het veel mooier vinden om in de natuur te kamperen. En de kids vinden dat ook geweldig. Als er maar zand, stenen en besjes te vinden zijn..... Nadat ik de eerste wasmachine aangezet heb, gaan we lopend naar het centrum om boodschappen te doen. Tijn en Job laten zich van hun beste kant zien en lopen helemaal zelf. De buggy gebruiken we dus als boodschappenkarretje, ook erg handig. Op de terugweg eten we ergens een ijsje. Op de camping frotten Tijn en Job nog wat met zand en water (je kunt wel raden hoe ze er dan uitzien) en lunchen we wat. Job weigert zijn middagslaapje, dus besluiten we maar naar het centrum van Queenstown te wandelen. Het is een erg mooi stadje met een mooie boulevard aan het meer. Bij de eerste de beste mogelijkheid om het water in te kunnen zijn Tijn en Job niet meer te houden. Het begint met de voetjes, maar binnen 5 minuten liggen ze in het water. Met kleren en al! Dat het water ijs en ijskoud is deert ze niks! Vlak achter ons wordt een bus Jappen gedropt. Niet de mooie boulevard van Queenstown is in trek bij deze Aziaten, maar de 2 blonde jocheies in het water! Ruim een half uur wordt de ene na de andere foto van onze jongens geschoten. Aaaahhh, iiieeeehhh, oooohhhh.....! Tijn en Job worden er niet warm of koud van... Ze spelen lekker verder in het water. Wij staan er met open monden bij te kijken. Toch echt raar hoor! Oh, de bus gaat weer vertrekken.... en weg zijn ze! Wij weer rust. We lopen door naar het speeltuintje op het strandje. Altijd leuk natuurlijk. Via de leuke winkelstraatjes lopen we terug naar de camping. Daar is de was inmiddels droog. De rest van de middag slijten Tijn en Job met moddersoep maken en wij met van alles en nog wat.

En zo is er weer een dag voorbij en komt het einde van onze reis langzaam maar zeker in zicht. Nog anderhalve week genieten.....

Heb trouwens van Mike, m'n wandelmaatje op de Tongariroceossing, de foto's ontvangen. Zal ze zo op de site zetten.... Eindelijk bewijsmateriaal van m'n geleverde inspanningen! Zowel aan m'n haar als aan hoe ik sta, kun je zien dat het er erg hard waait!

De gletsjers en Mount Cook vanuit de lucht!

Donderdag 10 februari

Vandaag weer een fantastisch begin van de dag gehad. We werden wakker en zagen geen wolkje aan de lucht staan. Marcel en ik keken elkaar aan en dachten aan hetzelfde. Toch maar gaan voor die helikoptervlucht? JAAA!!! Snel ontbijten en toen op naar het ‘vliegveldje'. Ja hoor, we konden nog mee. Binnen een half uur vlogen we over de besneeuwde bergtoppen, alle gletsjers hier in de regio (de Tasman, Franz Josef en Fox gletsjers), de Mount Cook en Mount Tasman. Schitterend!! De heldere zon aan de hemel liet de sneeuw bijna pijn doen aan onze ogen. Tijn en Job vonden het weer geweldig. Halverwege de tocht zijn we midden op de top van een berg in de sneeuw geland. Hier konden we even de heli uit en over het sneeuw lopen. Dat is gek! Tijn en Job snapten er niks van. Even wat mooie kiekjes geschoten en toen moesten we er alweer in. Koptelefoons op, want jeetje, wat een herrie maakt zo'n ding! De tocht eindigde nog met een paar flinke kapriolen van de piloot op zoek naar wilde geiten op de berghelling. Toen begon Marcel's maag een beetje te draaien. Ook Tijn (die de laatste dagen wat verkouden is en erg moet hoesten) had bij de landing erg last van zijn oortjes. Gelukkig stonden we op tijd weer op de grond en bleef Marcel's maaginhoud binnen.... Wat was dit weer een supergave ervaring!! 's Middags was eigenlijk het plan dat ik nog de gletsjer-hiking tocht zou gaan doen, ware het niet dat ik met een blauwe knie rondloop.... Beetje lomp gedaan bij het helpen van Job in de speeltuin. Heb er best last van, dus lijkt me niet echt handig om over het ijs te gaan klauteren. Kijk maar naar de foto's van Marcel... We kozen ervoor om nog een kijkje te gaan nemen bij de Fox gletsjer en met de kids naar deze gletsjer te wandelen. Was ook erg mooi! Na de lunch (tosti) zijn we doorgereden, op naar Queenstown. Om hier te komen moet je nog ruim 300 km rijden door ongeveer het minst bewoonde gebied van Nieuw Zeeland. Jeetje zeg, wat is het hier uitgestorven! De dorpjes op de kaart blijken gewoon één- of tweehuizige dorpjes te zijn, zonder enige voorziening. Vandaar dat jullie onze verhaaltjes ook wat later lezen dan normaal, telefoonbereik of internetconnectie heb je hier echt niet...

We staan nu op een DOC camping in the middle of niks, samen met nog wat andere campers en tentjes. We hebben net gegeten, afgewassen en ‘ons huis' opgeruimd en gepoetst, allemaal in 1 uur tijd! Ik kwam tot de conclusie dat ik dat toch echt wel zal gaan missen, dat je 's avonds zo snel klaar bent met je huishouden.... Ik denk dat we ons huis maar gaan verkopen en we in een camper gaan wonen...

Morgen is het nog ongeveer 200 km naar Queenstown. Daar gaan we weer een keer naar een echte camping, zodat we onze waszak weer eens weg kunnen werken.

Gletsjer-hiking!

Woensdag 9 februari

Vandaag al vroeg opgestaan en teruggereden naar het dorpje Franz Josef. Hier hebben we weer internetverbinding, zodat we nog kunnen skypen met Oma Wilma op haar verjaardag. Internet werkt weer niet, dus zit ik om 6.30 uur 's ochtends al met de helpdesk van Telecom aan de telefoon. Even met de creditcard ‘wapperen' en het probleem is weer opgelost..... Oma storen we net onder het eten en aangezien Tijn ook een ochtendhumeurtje heeft, houden we het kort. Wij gaan lekker ontbijten en Marcel maakt zich klaar voor de gletsjertocht. Inmiddels is het buiten licht aan het worden en de besneeuwde bergtoppen zijn vandaag helder te zien. Dat belooft een mooie dag op de gletsjer te worden....

.....en inderdaad. Om ongeveer 3pm is Marcel weer terug. Hij heeft een geweldig mooie dag gehad en een heel kaartje vol foto's geschoten. Ze hebben echt door de gletsjerspleten geklommen en door de zon op het ijs waren de uitzichten fantastisch. Hij maakt me weer erg lekker. Ik wil ook. We besluiten hier nog een dag te blijven, zodat ik eventueel morgen ook nog een halve dagtocht kan gaan maken op het ijs. Of wordt het misschien een helikoptervlucht over de gletsjers en de Mount Cook? We laten het allemaal van het weer afhangen. De vooruitzichten zijn goed, dus wie weet wat de dag van morgen ons weer gaat brengen.

Oh ja, over onze dag valt niet zoveel te vertellen. Tijn begon wat sikkeneurig vandaag, maar al snel verdween ook zijn wolkje voor de zon en hebben we gezellig in de speeltuin gespeeld en geshopt in het dorpje....

De Franz Josef gletsjer

Dinsdag 8 februari

Lang zal ze leven, lang zal ze leven, lang zal ze leven in de gloria, in de gloria, in de gloria! Hieperdepiep Hoera! Hieperdepiep Hoera!

Lieve (oma) Wilma, van harte gefeliciteerd met je (euh even rekenen....) 59 ste verjaardag! (Hoop dat ik het goed heb...) Je hebt je verjaardag zondag al gevierd, maar vandaag toch ook nog een hele fijne dag gewenst. Ons cadeautje hangt al bij je aan de muur en aan de kast. Nog 2 weekjes en dan zijn we weer thuis, nog even volhouden....

Vanochtend hebben we weer lekker uitgeslapen, maar achteraf bleken we toch niet echt uitgeslapen te zijn.... We hebben heerlijk ontbeten en daarna zijn we nog even naar het watervulpunt op de camping gereden. Als laatste nog even een toiletstop (want we hebben dan wel een toiletje in de camper, maar die is voor kleine-jongen-noodgevalletjes...) en toen dachten we klaar te zijn voor vertrek. Op richting de gletsjers. Ruim 120 km verderop in een stadje vlak voor de Franz Josef gletsjer, maken we even een stop. Marcel gaat bij een informatiepunt wat info inwinnen over gletsjer-hiking en helikoptervluchten terwijl ik met de jongens in de camper blijf. ‘Mam, mogen wij ook even naar buiten?'vraagt Tijn. Natuurlijk, jullie zijn er ook nog niet uit geweest. Even de ‘crocsen' aan doen. Maar waar zijn ze? K*T!! Laten staan in het gras op de vorige camping.... Vanwege het potje voetbal van gisteravond op het natte gras, waren ze vies geworden en hadden we ze netjes voor de deur buiten op het gras gezet. Aangezien we op onze plaats vanochtend niet meer de camper uit zijn geweest, hebben we ze niet meer gezien en dus vergeten.... Erg jammer, maar gelukkig zijn daar nog de Thomas de Trein-sandaaltjes die we in Australië gekocht hebben.... Ze hoeven dus niet op blote voeten te lopen. Ik heb Marcel nog even voorgesteld om ervoor terug te rijden, maar dat bleek een stomme vraag.... Sorry crocsjes.... Hopelijk vinden jullie een stel nieuwe voetjes en beleven jullie nog veel plezier, net zoveel als Tijn en Job al met jullie beleefd hebben!

In het plaatsje Franz Josef, vernoemd naar de gletsjer, bezoeken we het informatiecentrum en lopen we wat door het dorpje. Midden in het centrum van dit dorpje ligt een grote speeltuin. En die kun je natuurlijk niet zomaar voorbij lopen. Niet alleen Tijn en Job vermaken zich deze keer in de speeltuin, ook wij doen vrolijk mee met glijden en klimmen. Daarna boekt Marcel een hiking-trip met gids op de gletsjer voor morgen. Het weer is nu wat bewolkt, maar weeronline.nl geeft voor morgen een 9 en veel zon, dus we zijn benieuwd! Vanmiddag gaan we met de kids naar het begin van de gletsjer wandelen. Een tochtje van 1,5 uur, dus goed te doen. Tijn loopt helemaal zelf en heeft er echt schik in. Het is hier best koud, dus de mutsen moeten op. Tijn hoest de laatste dagen weer best veel, dus we hebben ‘m goed ingepakt. Bij het eindpunt van de wandeling (waar het voor vandaag ophoudt, maar waar het morgen voor Marcel pas begint....) zoekt Marcel voor de kids een groot blok ijs om te laten zien dat dat blauwe tussen de bergen echt ijs is. Tijn wil de ijsklomp wel mee naar de camper nemen, maar komt ook tot de conclusie dat ons vriesvakje toch echt te klein is en al vol ligt met ‘floepijsjes' (ander woord voor Calippo-ijsjes). We lopen gauw weer terug, het begint te spetteren. We zijn op tijd terug in de camper en daar drinken we lekker koffie, thee en warme melk. Dan rijden we naar onze camping, 3 km buiten het plaatsje. Het is weer een mooie natuurcamping aan een meer. De rest van de middag regent het een beetje, dus brengen we de dag verder door met dvd-tjes, lego, eten koken en opeten, afwassen, douchen, etc. Inmiddels is het weer droog en komt er af en toe een flauw avondzonnetje door de wolken. Hopelijk belooft dat veel goed voor morgen....

Uitwaaien in Hokitika

Maandag 7 februari

Vanochtend begon de dag erg mooi aan de rivier. De zon kwam door ons camperraampje gluren en maakte ons wakker. Zouden ze er dan toch naast zitten wat betreft het weer? Vandaag zou het weer namelijk erg slecht worden. Na het ontbijt zijn we weer aangereden richting het zuiden, richting de gletsjers. Al snel verdween de zon achter de wolken en barstte de eerste regenbuien los. Hadden ze dus toch gelijk. In een stadje met internetverbinding (hier zijn de gebieden waar we bereik hebben met internet en telefoon erg schaars!) hebben we geskyped met Oma Wilma en al haar bezoek. Zij is dinsdag 8 februari jarig, maar vierde haar verjaardag vandaag. Kregen Tijn en Job toch de hele familie Jennsikens stil.... Een hele prestatie! Na een blik op weeronline.nl bleek al snel dat we niet te snel moesten afzakken. Vandaag zou het aan de kust nog mooi worden en op de gletsjers nog niet. Nog maar even hier blijven dus. We zijn naar het plaatsje Hokitika gegaan en inderdaad, al snel werd het droog en kwam de zon er weer door. Nog wel koud, dus jassen aan, maar we konden in ieder geval lekker naar buiten. We hebben de camper hier aan het strand geparkeerd. Tijn en Job weer helemaal in hun element. Lekker ravotten en takken zoeken. Wij hebben heerlijk van de zon genoten in onze luie campingstoeltjes. Heerlijk toch, vakantie! Ineens kwam er een auto naast ons staan en stapte er een man en een vrouw uit de auto. De vrouw sprak Marcel gelijk aan, ze bleek zijn duikbuddy te zijn geweest op het Canterburry-wrak, in het noorden van Nieuw-Zeeland. What a small world! Helaas mochten we op deze mooie plek niet blijven staan, dus zijn we na het eten doorgereden naar een wat bleek weer prachtige DOC-camping (dit zijn de eenvoudige natuurcamping hier in NZ) aan een mooi meer, een paar kilometer verderop. Hier stonden we op een groot grasveld en heb ik met de jongens nog een potje gevoetbald. Moe maar voldaan zijn we daarna lekker gaan douchen en gaan slapen. Tijn had nog niet zo'n slaap en heeft nog een half uur liggen kletsen over al zijn speelgoed in het aardbeienhuis. Wat zal dat een feest zijn voor de jongens om weer thuis te komen.... Maar thuis zal het er ook wel weer wat strenger aan toe gaan dan hier, dus dat zal ze misschien wel weer tegen gaan vallen! Ach ja, dat hoort ook weer bij het ‘gewone' leven!

Morgen naar de gletsjers.....

Besjes plukken, kiwi's kijken en aardbeiden eten!

Zondag 6 februari

Marcel's wandelbloed begon al weer vroeg te kriebelen. Het Abel Tasman park (vernoemd naar een Nederlander die als eerste Europeaan hier ooit voet aan land zette) staat bekend om z'n mooie kustwandeling. Marcel gaat er vandaag een stuk van lopen. Ik doe het weer lekker rustig aan met de kids. Tijn vermaakt zich met besjes plukken. Hier is hij helemaal gek op! Overal waar we ook maar even stoppen of overnachten, gaat hij gelijk de struiken in op zoek naar ‘besjes' (vruchten, noten of knoppen van bloemen) die hij kan plukken en in z'n emmertje kan verzamelen. We moeten hem altijd afremmen dat hij niet de hele struik ‘kaal plukt'. Job is meer van het takken verzamelen... De schatjes!Na 3 uur komt Marcel terug van z'n wandeling en vertrekken we weer. Een prachtige plek hier, maar meer als wandelen kun je hier niet echt doen. Daarom gaan we ook nog een kijkje nemen bij de zuidelijke ingang van het park. We rijden weer de prachtige bergpas over en genieten van de mooie uitzichten. In deze fruit-streek staan veel kiwiplantages. Tijn wil graag een keer stoppen om te zien waar die lekkere kiwi's nu vandaag komen. We stoppen en laten Tijn en Job de kiwi's zien die hier met bosjes aan de stuiken hangen. Bij deze plantage is ook een fruitstalletje, waar we verse kiwi's en heerlijke rode aardbeien kopen. Onderweg nemen we nog een stel lifters mee. Het is een stel uit Duitsland, die de Abel Tasman kustwandeling hebben gelopen en nu weer transport zoeken terug naar het beginpunt. Ze reizen al 5 maanden door NZ en hebben nog geen plannen om terug te gaan. Jeetje! Af en toe wat werken om geld te verdienen en dan weer vakantie vieren. Wat een leven... Denk niet dat ik daar gelukkig van zou worden....Omdat het inmiddels lunchtijd is, nodigen we ze uit voor een lunch bij ons in de camper. Brood met aardbeien! Na 3 dagen ‘wandelvoer' gaat dat er wel in! We brengen ze daarna weer naar hun auto en wij stappen uit voor een lekkere duik in de uitnodigende zee. Niet te lang, want zo op het heetst van de dag moet je niet te lang in de zon blijven. Omdat in dit plaatsje niet echt een geschikte slaapplek te vinden is, besluiten we alvast maar door het binnenland richting het zuiden te rijden. We rijden langs de Motueka-rivier door het dal en vinden aan de oever van deze rivier een mooie natuurcamping. Prachtige plek weer! We zwemmen die middag en avond nog een paar keer in de rivier, een lekkere afkoeling na deze warme dag. We eten gebakken aardappeltjes met schnitzel en worteltjes en na een lekkere douche gaan we allemaal weer vroeg onder de wol. Nou ja, wol, een laken is hier genoeg, het blijft nog lang warm in de camper..... We dromen alvast over de gletsjers waar we de komende dagen naar toe gaan. We zijn benieuwd.....