Vrijdag 25 februari

We zijn weer thuis! Thuis in ons 'Strawberryhouse'!

De vlucht van Hong Kong naar Londen was lang (12 uur) maar ook deze vlucht verliep zeer voorspoedig. De jongens waren grotendeels wakker, maar ze hebben zich heerlijk vermaakt met voornamelijk filmpjes kijken. Zelfs ik zelf heb ongestoord 2 films kunnen kijken, dus dat zegt wel wat. We zijn echt trots op onze jongens! De klap kwam echter toen Tijn en Job tijdens het laatste vluchtje van Londen naar Amsterdam als een blok in slaap vielen en dus na een half uur alweer wakker gemaakt moesten worden.... Job onderging dit redelijk, maar bij Tijn barstte de bom. Hij heeft iedereen in het vliegtuig even laten horen hoe hard hij kan huilen! We konden het hem ook echt niet kwalijk nemen. Gelukkig hoefden we niet zo ver te lopen naar de douane en de aankomsthal, waar de opa's en oma's, Erik en Mendy, Maaike en Ferdinand ons achter het raam al popelend op stonden te wachten. We zagen ze gelijk al staan. Tijn, die er de hele reis zo naar uit had gekeken om iedereen weer te zien, wilde nu even helemaal niets anders dan alleen om mama's schouders hangen. Job stond echter gelijk voor het raam te popelen en vroeg gelijk aan mij waarom die deur niet open kon. Helaas Job, we moeten eerst op onze tassen wachten. Deze kwamen al snel op de band voorbij. Eindelijk knuffelen en kussen!! Ook Tijn ontdooide snel en er kwam gelukkig weer een big smile op z'n gezicht. Bij het eerste terrasje wat we tegen kwamen zijn we neergeploft en hebben we lekker met iedereen bij zitten kletsen. Heerlijk om iedereen weer 'in het echt' te zien in plaats van over skype. Oma Yvonne en opa Thijs hadden voor Tijn en Job nog een leuk cadeautje: een olifant en een zeehond. Die vielen wel in de smaak. Ook Maaike en Ferdinand verwende de jongens nog met een leuk cadeautje. Wat een verwennerij! En we zijn niet eens jarig! In de auto heeft Tijn aan één stuk door zitten kletsen over van alles en nog wat. Op de vraag van opa wat hij het leukste van de hele vakantie vond, antwoordde hij: 'Besjes plukken'! Hahaha! En Job had het alleen maar over het wegjagen van de zeemeeuwen. Echt leuk om te merken dat de jongens juist zo van de kleine dingen genoten hebben!

Thuis aangekomen bleek de buurt ons huis versierd te hebben. Een bord met 'Welkom Thuis' prijkte boven de voordeur. Wat leuk! Binnen had de familie slingers en balonnen gehangen en op de tafel stonden allemaal mooie bloemen. Wat fijn om zo thuis te komen! En net tussen de post vonden we allemaal lieve kaartjes. We willen iedereen super bedanken voor het meereizen, meeleven en alle lieve reacties die we gekregen hebben. Daar hebben we ook erg vangenoten!

En nu is het dan echt voorbij...... (en terwijl ik dit type, rollen de tranen over m'n wangen...). Ondanks dat het zo fijn is om weer thuis te zijn, heb ik (hebben wij)nu al heimwee. Heimwee naar het prachtige Australië en Nieuw Zeeland, naar het samen met z'n viertjes op reis zijn, naar de vrijheid, de spanning en het avontuur. Wat hebben we een geweldige tijd beleefd met z'n vieren, maarook met de lieve nieuwe mensen die we hebben leren kennen(Snippertjes, we bellen snel!). Dit was echt dé reis en tijd van ons leven, waar we zeker weten nog lang met een grote glimlach op ons gezicht aan terug zullen denken! Het einde van onze reis, tja, dat was natuurlijk erg heftig. We beseffen ons steeds meer hoeveel geluk we gehad hebben, het had heel anders kunnen aflopen.,. In gedachten zijn we bij alle mensen die daar nu zoveel ellende meemaken. Echt een ramp voor een klein land als Nieuw Zeeland....

En nu weer op naar het gewone leven... Het zal even wennen zijn, maar dat komt snel weer goed, vast en zeker.Jullie nogmaals heel erg bedankt en we hopen jullie allemaal snel weer te zien, spreken, mailen, etc.!!

Heel veel liefs van Marcel, Heidi, Tijn en Job