Zaterdag 12 februari

Als we niet door de wekker gewekt worden, dan is het meestal Job die als eerste wakker is. We horen dan zacht gefluister en als we naar achter de camper inkijken, dan zit dit vrolijke meneertje lekker onder de gordijntjes door te gluren naar buiten en in zichzelf te praten over van alles en nog wat. Als hij in de gaten heeft dat wij hem zien, dan komt ‘ie gelijk het bed uit en klimt ‘ie het trapje op naar ons bed. Dan mag hij nog even lekker tussen ons in liggen. Knuffeltijd! Mmmmm!! Tijn daarentegen is meestal niet zo knuffelig als hij wakker wordt. Hij heeft erg last van een ochtendhumeur en je moet hem het eerste half uur echt met rust laten.

Zoal hierboven omschreven ging het vanochtend ook weer. We hebben Tijn dus nog maar even lekker laten liggen. Mag ook, is tenslotte vakantie! Na het ontbijt hebben we de watertank gevuld en ben ik met de jongens nog even naar de speeltuin bij de camping gelopen. Terug bij de camper had Marcel de camper vertrekklaar gemaakt en konden we gaan. Maar waar naar toe? We zijn van plan richting Te Anau en de Milford Sound te rijden, maar daar is het de komende 2 dagen nog erg slecht weer. We moeten ons dus niet teveel haasten. Zondag (morgen) wordt het in Te Anau al redelijk weer (in ieder geval droog) en maandag geeft weeronline.nl het weer in de Milford Sound weer een 9. We moeten vandaag dus nog een beetje rond Queenstown blijven hangen en morgen pas doorrijden naar Te Anau.

Dat doen we dus ook. We parkeren de camper in het centrum en wandelen een paar uurtjes door de Queenstown Gardens (een prachtig park) en langs het meer. Er moet natuurlijk een emmertje mee om onderweg besjes te plukken. ‘Nee Tijn en Job, niet door die mooie aangelegde perkjes lopen!' Als ze iets van besjes of knoppen zien hangen in een boom zijn ze niet meer te houden. Ook moeten de eendjes nog even gevoerd worden. Maar we hebben geen brood bij ons? Hoe moet dat nou? Dan maar de geplukte besjes in het water gooien. Als morgen alle eenden in dat park op apegapen liggen, dan weten jullie waardoor het komt.....Terug in de camper lunchen we. We rijden ongeveer 20 km richting het zuiden en parkeren de camper dan op een mooie restarea langs het meer. Dit wordt onze slaapplek voor vannacht. Een prachtige plek. De jongens spelen die middag nog weer lekker aan het water met takken, stenen, etc. en wij genieten van het zonnetje wat zich hier nog steeds laat zien. Dan volgt weer het zelfde ritueel als iedere avond: koken, opruimen, douchen, dvd-tje kijken, verhaaltje, tanden poetsen en naar dromenland! Nee, hoor, het verschilt echt niet zoveel met de rituelen van thuis. Ons huisje verplaatst zich hier gewoon iedere dag en we doen wat meer avontuurlijke dingen. Maar verder proberen we toch zoveel mogelijk de 3 R-en in ere te houden tijdens deze reis. Lukt natuurlijk niet altijd, maar we doen ons best! En we zijn echt trots op Tijn en Job. Die gaan gewoon mee met de flow. Het zijn al echte avonturiertje geworden. Volgend jaar gaan ze alleen backpacken! Moet kunnen, toch?

Ik zit nu in de camper op de voorstoel dit verhaaltje te typen en zie buiten de lucht steeds roder en mooier worden. Wat is dit toch genieten.... Soms moet je jezelf echt even knijpen om stil te staan bij waar we eigenlijk zijn en wat we aan het doen zijn. Want zo normaal is dat helemaal niet.... Ik denk dat ik pas echt besef wat we allemaal beleefd hebben als we weer thuis zijn en het normale leven weer is begonnen.... Maar zover is het nog niet..... We hebben nog een paar leuke dingen op ons programma staan voor de aankomende week!