Zaterdag 5 februari

Heerlijk geslapen vannacht op deze geweldige kampeerplek bij de zeeleeuwen. We hebben rustig ontbeten en zijn toen weer aangereden. Vandaag een redelijk lange rit voor de boeg naar het Abel Tasman Nationaal Park. Dit ligt helemaal in het noorden van het Zuidereiland. Onderweg nog boodschappen gedaan. De rit gaat via de grote stad Nelson. Hier stoppen we voor de lunch bij een grote speeltuin. Er loopt ook een paardenkar rondjes over het terrein. Kaasie voor Tijn en Job!! De verschillende glijbanen die de speeltuin hier heeft worden allemaal door de jongens uitgeprobeerd. Zoals gewoonlijk krijgen we ze haast niet meer mee de camper in. Dan maar alleen hier blijven??? Néééé!!! Werkt altijd! Haha!

Terug in de camper valt Job gelijk als een blok in slaap. Het weer is hier ook erg mooi en je merkt gelijk dat hier de lucht en wind ook weer wat warmer en benauwder is dan aan de oostkant van het land.

We rijden naar de noordelijke ingang van het park, via de plaats Takaka. Ons plan was eigenlijk om hier op een mooie restarea langs het strand te overnachten, maar helaas, we vinden niet echt een geschikte plek. Dus rijden we nu al door het park in (dit waren we eigenlijk pas morgen van plan). Aan de kust in Totaranui ligt hier een natuurcamping, daar gaan we heen. De laatste 10 km van deze weg zijn onverhard, maar prima te doen met onze camper. Eenmaal op de bestemming aangekomen blijken er meer van deze grote bakbeesten te zijn. De camping ligt prachtig in de natuur en aan het strand.

Het is inmiddels etenstijd. Ik ga koken en Marcel speelt buiten met de kids. Na zo'n dag in de camper moeten ze zich even helemaal uitleven. Binnen no time zijn ze zo zwart als roet. Het lijken echt wel schoorsteenvegers... ‘Dat komt van het harde werken...'zegt Job. Hihi, moet er wel om lachen! De spaghetti is klaar!! Binnen 2 tellen staan de jongens paraat. We eten maar buiten, want deze 2 roetmoppen kunnen we zo niet in de camper op de schone kussens neerzetten. Na het eten zijn het net 2 mijnwerkers met grote rode spaghetti-monden. Ze zien er uit! Gelukkig staan we aan het strand en spoelen de golven ze zo weer schoon. De zon is nu niet meer zo fel en we maken een lekkere strandwandeling. Dan komt er iemand ons vertellen dat er op het strand een sting-ray is gesignaleerd. Als snel zien we inderdaad een donkere vlek door het water bewegen, vlak aan de kust. Af en toe komt hij met zijn ‘vleugel' boven het water uit. ‘Tijn en Job, nu niet meer in het water spelen, want de meester van Nemo zwemt hier vlakbij. En deze meester is niet zo aardig als in de film.' Net bij het naar bed brengen hadden ze het nog steeds over ‘de stoute meester van Nemo' die hen uit het water had gejaagd....