Donderdag 3 februari

Vanochtend werden we al vroeg gewekt door alle bedrijvigheid in de haven van Wellington. Treinen, vrachtwagens en ander verkeer raasde om onze camper heen. Niet erg, we moeten er toch vroeg uit. Onze boot vertrekt half 9, maar we moeten om 7u inchecken. Dus al vroeg aangekleed en ontbeten. Tijn en Job vonden alle drukte in de haven bar interessant. Vooral de grote ferry waar we vanuit het camperraam uitzicht op hadden, vonden ze prachtig! Om 7u mochten we de boot op rijden. Ongelofelijk wat er aan voertuigen die boot op rijdt.... Als je dat ziet, snap je haast niet dat we niet als een baksteen naar beneden zinken. Gelukkig niet zeg! Deze overtocht staat bekend als één van de mooiste ferry-overtochten ter wereld. Inderdaad, de uitzichten zijn prachtig. Bij aankomst op het zuidereiland vaart de boot een uur lang door de fjorden. Ik heb er niet alles van gezien, op de boot was ook een mega speeltuin aanwezig, waar de jongens heerlijk hebben geravot. Daar moest ik dus ook een oogje in het zeil houden. Je zou verwachten dat er tijdens het spelen in de speeltuin wel eens ongelukjes gebeuren, maar nee hoor. Tijn valt gewoon voorover van de stoel tijdens het kijken van een dvd-tje. Het was midden in het restaurant op de boot. We waren ineens het middelpunt van belangstelling.... Aaauuuwww!!! Als aandenken aan deze val heeft hij nu een grote bult op z'n voorhoofd. Gaat wel weer over!! Als dit alles is voor deze reis dan tekenen we ervoor! Wat dat betreft hebben we nog echt geluk gehad deze vakantie (klop, klop, klop).

In Picton aangkomen zijn we gelijk naar het zuiden gereden. Na even de weersvoorspellingen gecheckt te hebben, lijkt het aan de oostkust de komende dagen het mooiste te worden. We gaan daarom dus eerst naar Kaikoura, zo'n 250 km boven Christchurch. Deze plaats en deze kustlijn staan bekend om de aanwezigheid van zeezoogdieren (walvissen, dolfijnen en zeeleeuwen). Hier willen we een paar dagen blijven om vervolgens weer dezelfde weg naar het noorden te reizen. Dan volgen we de hele westkust naar beneden en vanuit het zuiden gaan we dan via de oostkust terug naar Christchurch, onze eindbestemming. Dit is min of meer onze routeplanning, hoe deze er uiteindelijk precies uit zal zien weet je maar nooit, dat is ook het avontuurlijke van deze manier van reizen.

Ongeveer 10 km boven Kaikoura is een rotsachtige baai waar een hele zeeleeuwenkolonie ‘woont'. Hier hebben we uitgebreid van genoten. We hebben met z'n vieren over de rotsen gekleuterd om de zeeleeuwen van zo dicht bij mogelijk te bekijken. Echt prachtig om zoveel zeeleeuwen in het wild bij elkaar te zien. Net het dolfinarium, maar dan echt! Marcel wilde ze natuurlijk wel even proberen aan te raken, maar helaas, daar was het dikke mannetje niet van gediend en dat liet hij duidelijk merken! Ik ben hier de baas, afstand houden dus! Eenmaal in de camper, rijdend richting het zuiden, zagen we nog over een afstand van minstens een kilometer honderden zeeleeuwen aan de kust liggen. Echt mooi! Eindelijk weer wat dierenleven te bewonderen.

In Kaikoura aangekomen hebben we bij een I-site (toeristisch informatiepunt) wat info ingewonnen over duiken (je kunt hier met zeeleeuwen duiken), campings en whale-whatching-tours. Dit laatste wilde we erg graag gaan doen, maar helaas... Na wat navraag bleek dat ze geen kinderen van 2 jaar of jonger mee aan boord nemen. Nou, dan laten we Job toch in de camper? Nee, echt niet. Omdat er vanwege het slechte zicht nu toch niet gedoken kan worden, gaat Marcel morgen alleen de whale-watch-tour doen en ik de dag erna. Probleem opgelost.

We staan nu op een mooie beach-camping, 7 km onder Kaikoura. Is erg mooi hier. Voor ons de zee, achter ons de bergen... Wat zullen we weer heerlijk rustig slapen!