Vrijdag 21 januari

Is het nog goed gekomen? Ja! En hoe! Vanochtend stonden we al vroeg weer met ons boeltje bij Apollo op de stoep. Gauw de creditcard proberen en ja hoor, we konden onze centen betalen. Gek he, maar ben nog nooit zo blij geweest om zoveel geld ergens achter te kunnen laten. De man ging direct daarna even weg om onze camper te halen en reed enkele minuten later voor met een splinternieuwe, luxe 6 persoons camper. Eeuuuhmm, maar dat hadden we niet besteld....? Nee, maar als we wilden konden we deze wel meekrijgen. Ja, natuurlijk willen we dat wel... Nog even de laatste dingen afgehandeld, Tijn en Job in de stoeltjes en toen konden we gaan. Marcel had in Amerika destijds ook al met zo'n grote camper gereden, dus reed er zo mee weg. Deze meneer had duidelijk wat goed te maken met ons, alhoewel hij er natuurlijk niks aan kon doen dat onze creditcard weigerde. Ze hadden bij Apollo echter wel wat flexibeler kunnen zijn in het meedenken naar een oplossing i.p.v. ons naar zo'n vies hotel te sturen. Ach ja, maakt nu niks meer uit, we kunnen vertrekken!Tien minuten later stonden we geparkeerd bij een grote supermarkt voor de deur. Even alles goed bekijken hoor. Jeetje, wat een luxe ineens. Eigenlijk voelt het een beetje dubbel. In Australië genoten we juist zo van het back-to-basic leven tussen de backpackers (ookal hadden we daar ook echt een mooi campertje) en nu horen we ineens zelf bij de luxe kampeerders. Ach ja, we gaan wel zien hoe het ons bevalt. Het is in ieder geval fijn dat we nu voor Tijn en Job een groot bed achterin hebben wat we niet steeds af hoeven te breken. En we hebben ook veel ruimte voor het opbergen van de buggy en de duikspullen, da's ook wel fijn. Vanuit Auckland zijn we direct doorgereden naar het noorden, richting de Bay of Islands. We staan nu op een mooie camping aan zee in het plaatsje Paihia. Straks reed er ook nog een bekende camper de camping op. Een stel uit Canada die we spraken bij Apollo op het kantoor, vlak na onze teleurstelling. Zij hadden erg met ons te doen en zo raakten we aan de praat. Nu troffen we elkaar hier dus weer. Ze waren verbaasd ons nu hier alweer te treffen en dan ook nog wel met zo'n luxe bak! We hebben nog wat verhalen uitgewisseld. Erg leuk! Tijn en Job hebben zich weer uitgeleefd met het verjagen van zeemeeuwen, schelpen zoeken aan het strand en spelen in het speeltuintje van de camping. Na de middag werd het gelukkig droog, maar de rest van de dag was het regenachtig en somber. De voorspellingen voor dit gebied voor de komende dagen zijn niet zo goed. In het zuiden is het weer beter. Ach ja, we zien wel hoe erg het wordt, we hebben nu binnen in ieder geval wat meer bewegingsruimte. Marcel gaat morgen duiken naar het wrak van de Rainbow Warrior, wat hier in 1985 voor de kust is verongelukt en waarop nu een prachtig koraalrif is ontstaan.

Bij deze een oproep aan iedereen die dit leest: we hebben de komende weken nog 2 slaapplaatsen in onze camper over, dus kom gerust ‘logeren', jullie zijn van harte welkom!