Vrijdag 14 januari

Vandaag niet wakker van de wekker, maar gewoon omdat we de slaap uit hebben, ook wel eens lekker op vakantie... Hoe laat is het eigenlijk? We hebben zo'n grote afstand gereden en zijn in een paar dagen tijd door verschillende tijdzones gegaan, we weten het niet meer zo goed. Het blijkt hier weer 1,5 uur vroeger te zijn dan in Melbourne. Snap jij het nog? Direct na het opstaan zien we dat het in Europa alweer bijna 22uur is, dus zetten we gauw de computer even aan. We skypen met oma Wilma en opa Thieu in Polen (zijn daar op vakantie). Hele goede verbinding en erg fijn om ze weer even gezien te hebben. Ze vertellen ons van de floods rondom Brisbane. Ook de stad staat nu onderwater. Later vandaag zien we dit ook in de plaatselijke krant. Verschrikkelijk wat daar gebeurt. Onvoorstelbaar ook, een paar weken geleden reden en liepen wij nog vrolijk door dit gebied en deze stad en nu is het er spookachtig en dramatisch. We hebben echt geluk dat we die regio op tijd voorbij waren. We leven mee met alle mensen en toeristen die zich momenteel wél daar bevinden. Dan is een kapotte koelkast maar peanuts... Daarover gesproken. Na een nacht op stroom te hebben gestaan lijkt onze koelkast op wonderbaarlijke wijze uit de dood herrezen. Hij doet het weer... Vraag me niet hoe en waarom, maar wij zijn er blij mee. De temperatuur loopt hier makkelijk op tot 40 graden, dus ‘koud' water is dan wel lekker. We skypen ook nog even met Ger en oma Yvonne en opa Thijs. Complimenten trouwens voor die 2 wat ze al met hun nieuwe laptop kunnen! Wie had dat ooit kunnen denken.... Thijs reist trouwens letterlijk met ons mee via Google Earth. Hij ziet precies waar we overal komen. Leuk!

Na het ontbijt en een speeluurtje in de speeltuin van de camping rijden we weer naar het Uluru Nationaal Park. Nu rijden we door tot vlakbij de rots. Hij is echt immens als je zo dicht bij komt... Het wandelpad naar boven is nu duidelijk te zien en het ligt nog in de schaduw. Marcel's berwandel-bloed begint te kriebelen en hij rijdt als een speer naar de parkeerplaats. Schoenen aan, petje op, water en camera mee en lopen maar. ‘Mama, ik wil ook graag mee..' Helaas Tijn, je moet nog even een paar jaar wachten... Al na 10 minuten kunnen wij vanaf de parkeerplaats al zien dat de zon nu hoger komt en Marcel al gauw niet meer in de schaduw loopt (euuh klautert, de berg is namelijk best steil). Wat zal ‘ie het warm hebben... Na ongeveer 1,5 uur is hij weer terug. Oververhit en oververmoeid. Dit komt voornamelijk door de warmte. Niet voor niets is het pad naar boven nu in de zomer eigenlijk gesloten (ondanks dat niemand zich iets van de verbodsbordjes aantrekt).... Je moet echt in een goede conditie zijn, ik kan me voorstellen dat hier regelmatig mensen ‘omvallen'. Na een half uurtje rust en veel drinken is hij weer wat bijgekomen en rijden we verder. We rijden ook naar het andere deel van het Nationale Park, nl. de Kata Tjuta rotsen. Ook erg mooi, maar het is nu echt te heet om er te wandelen. Je kunt hier met je auto maar het beste in beweging blijven met de ramen open. Ook de mieren en vliegen die hier zitten kunnen even buiten zijn echt verpesten. Niet voor niets lopen veel mensen hier met netjes om hun hoofden. Voor ons niet echt de moeite om aan te schaffen, morgen gaan we alweer terug richting het zuiden.

In Yulara zijn we nog even naar de supermarkt geweest en hebben de jongens een ijsje gegeten. Dat gaat er altijd in! Daarna zijn we weer doorgereden richting Kings Canyon. Zojuist hebben we bij een dorpje/tankstation een stop gemaakt en hebben de kids in wat sproeiers gespeeld die hier op het grasveld opgesteld stonden. In deze hitte zijn dit de dingen die het verblijf hier voor de jongens ook wat aangenaam maken.

We rijden vandaag nog richting Kings Canyon, ten noorden van Uluru, de andere grote bezienswaardigheid hier in het Red Centre van Australië. Hier gaan we morgen ochtend vroeg, als het nog enigszins koel is, wat dingen bekijken. Daarna maken we ons weer op voor de grote tocht terug richting het zuiden.

's Avonds op de camping in Kings Creek (35 km voor Kings Canyon) genieten we met z'n allen van het zwembad. Hier ‘spoelen' we de warmte van vandaag van ons af. Heerlijk! Na een lekkere frisse douche zijn we allemaal fris en fruitig. Airco aan en lekker slapen!

Zaterdag 15 januari

Weer vroeg opgestaan om de warmte voor te zijn. We rijden naar de Kings Canyon in het Watarrka National Park. We wandelen een stukje met de jongens, maar ookal is het nog vroeg, voor de wandeling naar de Canyon (2 km) is het voor Tijn en Job al te warm. Ik ga met hun weer terug naar de camper en Marcel loopt in z'n eentje verder. Hij loopt de Rim-walk van 6 km er maar ook gelijk achteraan. Hij komt terug met mooie plaatjes op het toestel. Daar doe ik het maar mee, want ik vind het echt veel te warm om ook nog te gaan wandelen. We hebben nu de hoogtepunten van het gebied hier gezien en we besluiten om de lange weg terug naar huis te gaan beginnen. We komen vandaag al weer een heel eind. We maken weer een stop bij het zwembad, waar we de heenweg ook een duik genomen hebben. Vooral Tijn was erg blij om zijn 2 bierdopjes die hij hier had gevonden en had laten liggen weer terug te vinden. Echt heerlijk, zo'n lekker zwembad met deze warmte! We genieten! Daarna rijden we weer verder. Marcel mist de cruise-control in de camper, hij krijgt hielspoor-klachten van het gas inhouden. Morgen ga ik ook maar een stukje rijden, denk ik. Er kan hier, op deze lange eenzame weg, niet veel mis gaan (jullie lezen het, ik ken mezelf). Marcel rijdt nog zolang mogelijk door en dan gaan we ergens op een rest-area overnachten. Morgen rijden we vroeg weer verder en dan verwachten we rond het middaguur weer in de bewoonde wereld terecht te komen. Jullie vragen je natuurlijk af, vonden we het deze lange trip waard? Ja, we vonden het erg mooi en indrukwekkend om ook dit gedeelte van Australië te zien. Het was even heel iets anders, zowel qua landschap, dierenleven als weer en temperatuur. Een mooi ‘uitstapje' aan het eind van deze prachtige reis door Australië.... Voor de jongens was het misschien wat minder leuk natuurlijk. Veel in de auto en erg warm. Gelukkig hebben we iedere dag kunnen zwemmen en ze zijn over het algemeen erg lief en dapper geweest de afgelopen dagen. In Nieuw-Zeeland maken we alles weer goed. Daar zijn de afstanden die we gaan rijden lang niet zo lang en we zullen dan langer op één plek blijven. Ook zal het daar niet zo warm zijn als hier... Tenminste, daar gaan we van uit. Maar het weer is hier niet altijd zoals je verwacht, dat hebben we de afgelopen 6 weken hier wel gezien.... Tot morgen (verjaardag van mijn lieve zus Maaike!).