Donderdag 13 januari

5 uur in de ochtend. Marcel, je wekker loopt af.... Tijd om op te staan! Nog een lange rit voor de boeg vandaag. Ik blijf nog even liggen en de kids ook. Best lekker, zo'n hobbelend bed. In Coober Peddy, nog zo'n 500 km voor Uluru, gaan we tanken en ontbijten. Daarna gaan we weer.....rijden! De kids slaan zich erg goed door deze omstandigheden heen. Ze vermaken zich met de lego, de nieuwe dvd-tjes van Nils Holgerson (die Jarrod voor ons gekopieerd heeft) en de Bob de Bouwer-autootjes. Bij onze volgende lunch-stop in Kulgera ligt een grote picknickplaats en camping. ‘He, is dat daar geen zwembad?'hoor ik Marcel zeggen. Ja, hoor, midden in de stoffige outback bij een tankstationnetje ligt een prachtig blauw zwembad. Tijn en Job zijn door het dolle heen alleen bij het horen van het woord ‘zwembad'. Eerst nog even vragen of we er wel in mogen, want het bad is vast alleen voor gasten van de cabins of camping. Voor 3 dollar mogen we er in. Joehoe! Dat was nu net datgene wat Tijn en Job even nodig hadden. Ze stuiterden van plezier. Ik had moeite om ze in toom te houden in m'n eentje. Marcel, moe van het rijden, was namelijk even gaan liggen voor een middagdutje. Na 3 keer vanuit het zwembad direct door te zijn gerold in het rode zand (sorry mensen, morgen moet het bad weer gezogen worden...) spoel ik ze nog één keer af. En nu NIET meer dat rode zand in. Oh, oh, het is zo verleidelijk! Eenmaal in de camper vallen ze allebei als een blok in slaap. Voor de verandering neem ik zelf een keer naast Marcel plaats tijdens de volgende 300 km. Slaapverwekkend, dat niemandsland om je heen. ‘Shit, politie!!' Ik schrik wakker. Marcel en ik zitten keurig in de gordel, maar de kids liggen achterin languit op de bank te slapen. In de middle of nowhere worden we staande gehouden door een politie-agent. Hij vraagt om Marcel's rijbewijs en hij moet blazen. Alles is ok en we mogen doorrijden. Poeh....gelukkig geen controle in de camper en de kids sliepen, dus waren ze stil. Anders waren we nat gegaan. Volgende keer toch maar weer in de stoeltjes slapen. Niet zo fijn misschien, maar toch wel veiliger...

Ongeveer 50 km voor Uluru komt de Ayers Rock in beeld. Hoe dichter we bijkomen, hoe meer Tijn en Job de rots herkennen uit de film ‘De Reddertje in Kangoeroeland'. Het jongetje in de film beklimt de rots, valt eraf, wordt opgevangen door een roofvogel en beleeft vervolgens allerlei avonturen. Tijn en Job vinden het geweldig dat ze die rots nu in het echt zien. ‘Papa, die had je goed gevonden!'roept Job terwijl hij uit het raam staart. Echt super schattig.

In Yulara aangekomen (20 km voor de Uluru-rock) zoeken we een camping. Hier eten we wat, waarna we om 7.30 pm gaan kijken naar de zonsondergang, die zorgt voor een rode gloed op de rots. Erg mooi, maar de mieren en vliegen die er zitten bederven de pret best wel een beetje. Zodra de zon onder is en de gloed minder wordt, rijden we weer terug naar de camping. ‘He, nu is de rots weer donker, de batterij moet opgeladen worden...' Tijn vergelijkt de batterij met de dvd-speler die ook regelmatig ‘op' is en opgeladen moet worden. Tijn, je hebt helemaal gelijk, jongen! Morgen vroeg is ‘ie weer opgeladen. En wij ook! Op de camping nog een lekkere douche en daarna lekker onder de wol (voor de verandering weer eens airco vannacht...)