Woensdag 12 januari

Vanochtend hebben we ons nog een paar uur bezig gehouden met heen en weer gebel en gesms over de koelkastreparatie. Uiteindelijk kregen we om 11u (toen zat onze halve dag er alweer op) een adres ergens in Adelaide waar we naar toe zouden kunnen. Deze meneer zou heel misschien het onderdeel hebben wat vervangen moest worden, maar misschien ook niet, dan moeten we daarop nog minstens één dag wachten. Na een uur in de drukke stad rondgedwaald te hebben, gepaard met veel stress, besloten we de koelkast te laten voor wat het is en door te rijden richting het noorden. Tijdens het rijden doet de koelkast het en voor 's nachts kopen we bij tankstations zakken ijs om erin te leggen. Probleem voor nu opgelost. Wij hebben geen zin om onze vakantie-tijd nog langer te verspillen. Toen we dit eenmaal besloten hadden, kwam er ook weer wat meer rust in ons campertje, gelukkig.

Vandaag zijn we een paar keer uitgestapt bij tankstations, picknickplaatsen en speeltuinen, maar we hebben voornamelijk gereden. Dit zullen we morgen ook nog wel moeten doen, want het is nog zo'n 1200 km naar de Uluru-rock. We hebben wat nieuwe speeltjes voor de kids gekocht om ze mee te vermaken onderweg en Marcel zal ook gedeeltelijk 's nachts rijden. We hebben extra benzine en water bij ons en de watertank van de camper is ook geheel gevuld. De kasten zijn gevuld met boodschappen en lekkere dingen voor de komende 5 dagen. Niks wat ons kan gebeuren. Op naar Uluru!

's Avonds ervaren we al echt het relaxte outback-gevoel. Rijden door niemandsland, prachtige ondergaande zon met oranje en rode luchten en tanken bij een verlaten tankstationnetje met pub. Tijn, Job én Marcel genieten van de mega Road Trains. De vrachtwagens met 3 dubbele opleggers erachter. Echt mega! Bij het tankstation staat er één geparkeerd en aangezien Tijn en Job toch nog niet slapen, neemt Marcel ze even mee voor een foto. De chauffeur vraagt of ze even achter het stuur willen zitten. En of ze dat willen! En daar zitten ze dan, fris gewassen met de luier aan achter het stuur van een echte Australische Road Train. Wauw! Marcel is jaloers, wil ook wel even achter het stuur zitten. Helaas papa...

We rijden nog een paar honderd kilometer door, de kinderen zijn inmiddels al in dromenland. Tegen 22u parkeren we de camper op een rest area waar er al een aantal staan. Marcel maakt, zoals meestal, nog even een praatje met de buren en dan gaan we lekker slapen. Toch nog een lekker fris windje hier in het binnenland. De airco missen we ook hier niet. Morgen op naar Uluru, nog 600 km.....