Zondag 5 december

‘Mama, waar is papa nou, hij wordt toch niet door Bruce opgegeten......?'

We zitten met z'n allen op een grote boot, midden op het Great Barrier Reef. Het water om ons heen ziet er blauwer uit dan menig zwembad en er zwemmen allemaal Nemo's en Dories om ons heen. Tijn en Job vinden het geweldig. Marcel maakt vandaag weer 3 duiken en ik vermaak met met de kids op het luxe binnendek met airco. Tijn vindt het toch wel een beetje spannend allemaal. Met de taferelen van de film NEMO in zijn hoofd is hij maar bang dat papa niet veilig terugkeert van een duik. Iedere keer als hij papa weer veilig en wel boven water ziet komen, is de opluchting van zijn gezicht te lezen. Bij de vraag of Tijn en Job met zwemvestjes aan met ons ook even in het water willen, twijfelt hij toch wel ernstig. Maar met behulp van een handje vissenvoer, wat heel veel grote vissen om ons heen verzamelt, is hij niet meer te houden en springt hij zo het water in. Ze vinden het echt geweldig! Job doet zijn middagslaapje op een van de luxe banken die de boot bezit. Tussendoor vermaken ze zich met autootjes en de draagbare DVD. Ze zijn echt super lief!

Bij terugkomst in het hotel nog even geskyped met opa en oma Groesbeek (helaas zonder beeld) en oma Wilma en Maaike. Leuk om zo contact met jullie te houden.

Al met al een superdag!

Maandag 6 december

Vandaag gaat het echte werk beginnen.... We gaan de camper ophalen! Na wat opstartproblemen (reparatie aan de 2^e accu en op zoek naar een autostoeltje) konden we eindelijk vertrekken. Links he, Marcel! 't Is maar goed dat ik zelf niet achter het stuur kruip, ik ken mezelf...... Even de grote boodschappen inslaan in een mega supermarkt. Nee, daar is onze Jan Linders niks bij.... Geen hagelslag, sorry boys...

En toen op weg richting het noorden, naar Cape Tribulation, het begin van het echte regenwoud-gebied van Australië. Tijn met zijn stoeltje voorin naast papa, Job achterin met mama. Het gehobbel achterin de camper maakt slaperig..... In Cape tribulation aangekomen direct naar de camping gereden en airco aangesloten. Het is hier nu extreem warm. De afgelopen weken heeft het veel geregend in dit gebied (wel 6 meter!), maar nu is de zon en dus de hoge temperatuur er weer. We mogen dus niet klagen..... De camping ligt direct aan het strand en we maken gelijk een mooie wandeling. Tijn en Job ploffen gelijk op hun billen in het zand en beginnen te spelen. Heerlijk om te zien.

's Avonds voor het eerst weer Hollands gegeten (aardappelen, broccoli met een sausje en worstjes). Heerlijk! De kindjes hebben hun buikjes voor het eerst sinds dagen weer een keer rond gegeten. Daarna gedoucht, bedden opgemaakt en naar bed. De eerste nacht in ons nieuwe huisje voor de komende 5,5 week.....

Dinsdag 7 december

Om 6.30 uur is Marcel als eerste wakker. Best een goede nacht gehad. We beginnen de dag met een standwandeling en een korte wandeling door de jungle. Het wandelen met Tijn gaat erg goed. Hij groeit met de dag en vindt 't geweldig allemaal. Job daarentegen heeft soms z'n nukken, vooral met wandelen. Daarom gaat vaak de buggy mee, want mama sjouwt zich anders een bult (‘Nee, ik wil niet door papa gedragen worden!') Hij snapt 't allemaal wat minder goed natuurlijk. Vandaag verder alleen een korte boottrip over de rivier op zoek naar krokodillen op het programma staan. De kans om krokodillen te zien op dit hete moment van de dag is klein volgens de gids (Marcel begint gelijk te mopperen over geldklopperij enzo....), maar halverwege de tocht ligt er dan toch een 4,5 meter lange versie ons op te wachten. Alleen zijn kop steekt een beetje boven water uit, de rest is ondergedompeld. Ook ligt hij erg ver weg voor ons, we kunnen niet dichterbij komen. Tijn, met in gedachten zijn schleich-krokodil, stelt zich er wat anders bij voor en denk: is dit het nu? Terwijl onze omstanders allemaal overdreven ‘Amazing!!' roepen (Amerikanen....) is Tijn het al snel moe en valt pardoes bij papa op schoot in slaap.

Terug op de camping voor het eerst een handwasje gedaan. Alhoewel er hier wel grote wasmachines en drogers zijn, doen we de grote was hier maar niet, het water wat ze hiervoor gebruiken is erg roestig. Nu lekker chillen in de camper bij de airco. De kindjes kijken K3 en spelen met papa met de ‘kleine duplo' (=lego).

‘Hé, dat zijn de diertjes uit ons aardbeienhuis!!' Dat was het eerste wat Tijn riep toen hij een ‘nieuwe' zak met speelgoeddiertjes openmaakte. Voor de duidelijkheid: met aardbeienhuis bedoelt hij dus ons huis in Milsbeek met de aardbeienplanten op het garagedak.

Job roept soms uit het niets: ‘Gaan we nu naar huis? Gaan we nu naar oma?' Dat zal nog even duren. We missen jullie dus wel allemaal hoor. Gelukkig kunnen we op diverse manieren contact houden, dus dat komt goed. No worries!