Tijn en Job in Kangoeroeland en Kiwiland!

Nieuwe reisplannen!

Inmiddels april 2012. Wat vliegt de tijd! We weten nu alweer een aantal maanden waar we in 2012 kerst vieren, nl. in Milsbeek op het Heiveld. Hier hebben we een ander huis gekocht met een heerlijke grote tuin. Want daar was het ons tenslotte om te doen. Het huis is uit 1959 en daarna niet veel meer aan gedaan. We kunnen hier ons klushart de komende jaren weer flink ophalen. Maar we hebben er zin in om er weerons paleisje van te gaan maken! Over 2 weken gaan we verhuizen, spannend. Eerst nog de verjaardag van Tijn. Volgende week wordt hij alweer 5! En oh, wat is hij daar trots op! En wij op hem ;)

En dan nog de vakantieplannen. Allebei 3 weken vrij, maar thuis blijven en waarschijnlijk alleen maar klussen en hard werken, dat zagen we niet zo zitten. Dus, waar gaan we heen? Ons verre-reis-bloed begon toch weer te kriebelen, maar een dure camperreisdoor Canada, zoals eigenlijk gepland stond als we ons huis nog niet verkocht zouden hebben, zat er nu financieel niet in. Dus is het Thailand geworden! Eigenlijk heb ikaltijd gezegd dat we met het reizen door Azie nog even wachten tot de jongens wat groter zijn, maar toch zijn er al zóveel gezinnen met nog veel kleinere kinderen ons voorgegaan, dat wij het ook wel aandurven. Dankzij papa's airmiles (waarvoor super veel dank!) hebben we inmiddels voor een prikkie 4 retourtickets naar Bangkok geboekt. Nu zijn we ons aan het orienteren op een hotel voor de eerste nachten in Bangkok en het globale reisschema. We eindigen in ieder geval op een heerlijk eiland waar we lekker gaan relaxen, duiken, zwemmen, spelen in het zand, etc.!

Al met al dus een erg spannende en enerverende tijd voor ons, maar we hebben er zin in!

Vorig jaar rond deze tijd....

Zo, de kerst zit er weer op. Een hele andere kerst dan vorig jaar. Onze gedachten gingen de afgelopen dagen nog vaak uit naar die kerstbomen op het strand en kerstavond in ons campertje. Wat was het heerlijk!

En nu op naar het volgende avontuur. Ja, dit jaar vierden we voor de laatse keer kerst in ons huis in de Gildenstraat. We hebben ons huis, tegen alle verwachtingen in, in een razend tempo verkocht. Wie had dat nu gedacht in deze tijd. En nu? Spannend nog allemaal. Veel plannen, maar nog niets definitiefs.

2010: kerst Down Under, 2011 kerst in de Gidlenstraat, 2012 kerst ......????

We houden jullie op de hoogte!

Op veler verzoek....

We moeten zelf ook afkicken, vandaarnog één keer een laatste updatevan de eerste weken thuis. 'Hoe bevalt het gewone leven? Alweer een beetje gewend?' De meest gestelde vragen aan ons van de afgelopen weken. Ons antwoord is dubbelzijdig. Natuurlijk is hetheerlijk om weer thuis te zijn. Lekker plassen op je eigen, schone wc, lekker douchen en badderen op je eigen schone badkamer, een wasmachine die écht schoon wast, iedereen weer zien en lekker bijkletsen, heerlijk! Maar ook deze dingen zijn na een paar dagen weer vanzelfsprekend. En tussen alle dagelijkse bedrijvigheid doordwalen onze gedachten regelmatig af naar de andere kant van de wereld. Naar de kangoeroes, koala's en kaketoes, naar de prachtige natuur, naar de mooie stranden, naar 'onze' campertjes, naar de vriendelijke mensen, kortom, naar onze geweldige tijd daar. Tijn en Job moeten ook weer wennen. Wennen aan de kou, de peuterspeelzaal en het alleen in bed slapen op je eigen 'grote' slaapkamer. Job staat nog regelmatig midden in de nacht klaarwakker naast ons bed. Kan toch echt geen jetlag meer zijn, Job...

Undecided
Maar voor hen was het anderzijds toch ook weer leuk om al het speelgoed weer opnieuw te ontdekken. Door het dolle heen waren ze de eerste dagen! Zondag komen Marc, Toke, Jasper en Wessel op visite. We kijken er naar uit om samen met hun na te genieten..... Misschien plannen we nog wel een keer een weekendje Sydney, of niet Snippertjes....
Wink
?

En ondertussen denken we alweer voorzichtig na over ons volgende avontuur... Nee hoor, niet zo lang en niet zo ver weg, dat beloven we!

Liefs van Marcel, Heidi, Tijn en Job

Weer thuis!

Vrijdag 25 februari

We zijn weer thuis! Thuis in ons 'Strawberryhouse'!

De vlucht van Hong Kong naar Londen was lang (12 uur) maar ook deze vlucht verliep zeer voorspoedig. De jongens waren grotendeels wakker, maar ze hebben zich heerlijk vermaakt met voornamelijk filmpjes kijken. Zelfs ik zelf heb ongestoord 2 films kunnen kijken, dus dat zegt wel wat. We zijn echt trots op onze jongens! De klap kwam echter toen Tijn en Job tijdens het laatste vluchtje van Londen naar Amsterdam als een blok in slaap vielen en dus na een half uur alweer wakker gemaakt moesten worden.... Job onderging dit redelijk, maar bij Tijn barstte de bom. Hij heeft iedereen in het vliegtuig even laten horen hoe hard hij kan huilen! We konden het hem ook echt niet kwalijk nemen. Gelukkig hoefden we niet zo ver te lopen naar de douane en de aankomsthal, waar de opa's en oma's, Erik en Mendy, Maaike en Ferdinand ons achter het raam al popelend op stonden te wachten. We zagen ze gelijk al staan. Tijn, die er de hele reis zo naar uit had gekeken om iedereen weer te zien, wilde nu even helemaal niets anders dan alleen om mama's schouders hangen. Job stond echter gelijk voor het raam te popelen en vroeg gelijk aan mij waarom die deur niet open kon. Helaas Job, we moeten eerst op onze tassen wachten. Deze kwamen al snel op de band voorbij. Eindelijk knuffelen en kussen!! Ook Tijn ontdooide snel en er kwam gelukkig weer een big smile op z'n gezicht. Bij het eerste terrasje wat we tegen kwamen zijn we neergeploft en hebben we lekker met iedereen bij zitten kletsen. Heerlijk om iedereen weer 'in het echt' te zien in plaats van over skype. Oma Yvonne en opa Thijs hadden voor Tijn en Job nog een leuk cadeautje: een olifant en een zeehond. Die vielen wel in de smaak. Ook Maaike en Ferdinand verwende de jongens nog met een leuk cadeautje. Wat een verwennerij! En we zijn niet eens jarig! In de auto heeft Tijn aan één stuk door zitten kletsen over van alles en nog wat. Op de vraag van opa wat hij het leukste van de hele vakantie vond, antwoordde hij: 'Besjes plukken'! Hahaha! En Job had het alleen maar over het wegjagen van de zeemeeuwen. Echt leuk om te merken dat de jongens juist zo van de kleine dingen genoten hebben!

Thuis aangekomen bleek de buurt ons huis versierd te hebben. Een bord met 'Welkom Thuis' prijkte boven de voordeur. Wat leuk! Binnen had de familie slingers en balonnen gehangen en op de tafel stonden allemaal mooie bloemen. Wat fijn om zo thuis te komen! En net tussen de post vonden we allemaal lieve kaartjes. We willen iedereen super bedanken voor het meereizen, meeleven en alle lieve reacties die we gekregen hebben. Daar hebben we ook erg vangenoten!

En nu is het dan echt voorbij...... (en terwijl ik dit type, rollen de tranen over m'n wangen...). Ondanks dat het zo fijn is om weer thuis te zijn, heb ik (hebben wij)nu al heimwee. Heimwee naar het prachtige Australië en Nieuw Zeeland, naar het samen met z'n viertjes op reis zijn, naar de vrijheid, de spanning en het avontuur. Wat hebben we een geweldige tijd beleefd met z'n vieren, maarook met de lieve nieuwe mensen die we hebben leren kennen(Snippertjes, we bellen snel!). Dit was echt dé reis en tijd van ons leven, waar we zeker weten nog lang met een grote glimlach op ons gezicht aan terug zullen denken! Het einde van onze reis, tja, dat was natuurlijk erg heftig. We beseffen ons steeds meer hoeveel geluk we gehad hebben, het had heel anders kunnen aflopen.,. In gedachten zijn we bij alle mensen die daar nu zoveel ellende meemaken. Echt een ramp voor een klein land als Nieuw Zeeland....

En nu weer op naar het gewone leven... Het zal even wennen zijn, maar dat komt snel weer goed, vast en zeker.Jullie nogmaals heel erg bedankt en we hopen jullie allemaal snel weer te zien, spreken, mailen, etc.!!

Heel veel liefs van Marcel, Heidi, Tijn en Job

Bijna weer thuis!

Donderdag 24 februari: vliegveld Hong Kong

Ja hoor! Alles is gelukkig volgens plan verlopen. Het inleveren van de camper ging erg vlot en we waren al vroeg op het vliegveld van Christchurch. Gelukkig maar, want hier was het een enorme chaos. Lange rijen en veel wachtende en onzekere mensen over of hun vlucht wel door zou gaan of niet. Wij wisten dit toen ook nog niet zeker, maar na even navraag bij een Quantas-mevrouw, bleek dat we konden inchecken. Gelukkig! Dat leek er in ieder geval op goed nieuws! Voor Tijn en Job hadden we op dat moment eigenlijk een ‘riempje' nodig. In de rij voor de incheckbalie was het best gezellig. We hadden natuurlijk allemaal een gezamenlijk onderwerp om over te praten. De meest gestelde vraag was natuurlijk: ‘Waar was jij toen.....?' Gelukkig konden wij antwoorden dat we net op tijd in onze camper waren..... Na het inchecken hebben we een rustig plekje gezocht en toen kon het wachten beginnen. Niet de grootste hobby van Tijn en Job, maar aangezien we veel vertier in onze tas hadden meegenomen, kwamen we de tijd met z'n allen wel door. En ondertussen gingen de naschokken nog steeds door. Bij een hevige naschok raakte sommige mensen weer een beetje in paniek. We waren blij en opgelucht toen we eindelijk het vliegtuig in konden. Eindelijk weg van die momenteel onbetrouwbare aardbodem.... De eerste vlucht naar Sydney verliep goed. We hadden bij de landing nog even een prachtig uitzicht over de Harbour Bridge en de haven. We kregen weer een beetje heimwee naar de mooie tijd in Australië. Nu al! Op het vliegveld hebben de jongens zich even lekker uitgeleefd bij een speeltuintje. De tijd ging snel en voor we het wisten zaten we weer in het vliegtuig richting Hong Kong. De jongens waren inmiddels erg moe en sliepen vrijwel direct. Wij hebben ook redelijk geslapen. Aan het einde van de vlucht hebben we nog even het Quantas-nieuws zitten kijken en ook hierop waren de beelden uit Christchurch het hoofdnieuws. We beginnen ons nu steeds meer te beseffen hoeveel geluk we hebben gehad.

En nu zitten we hier dan, op Hong Kong airport. We zijn op de helft! We kijken er naar uit om iedereen weer te zien thuis en om samen met iedereen na te genieten van onze geweldige reis, want dat was het!

'Schokkende' nacht gehad, maar we leven nog!

Woensdag 23 februari 6.50 am

Hier weer een berichtje van ons. We hebben een ‘schokkende' nacht gehad. Minstens ieder kwartier een naschok gevoeld, soms wat harder, soms zacht. Echt beangstigend.... Maar... de camper staat nog op 4 wielen en we hebben ook de nacht dus goed overleefd. Inmiddels wordt het weer licht buiten, dat is ook wel prettig.

Zoals jullie ook wel zien op tv is het echt dramatisch wat zich hier in het centrum afspeelt. Wij zien net zoveel als jullie, we kijken ook alles op tv. We zijn sinds gister de camping niet meer af geweest. We durven ook het toiletgebouw niet meer in. Hoeft ook niet, want er is toch geen water. En het water in de tank is inmiddels ook op. Wordt dus niet meer douchen voor we gaan vliegen... Jullie ruiken ons dus wel weer aankomen! Lang leve de deo en luierdoekjes! Over het vliegen gesproken: we hebben een nieuw vluchtschema ontvangen en gaan (als alles meezit) toch donderdag avond nog op Schiphol landen. Maar we zijn nog wat sceptisch over of we vandaag wel kunnen vliegen of niet. We wachten het allemaal af, meer kunnen we niet doen. Ondertussen ‘schokken' wij hier gewoon nog even door. We zullen echt blij zijn als we vanavond (of wanneer dan ook) in het vliegtuig zitten. We zijn Job eeuwig dankbaar dat hij zo moe en verveld was, anders waren ze misschien naar ons aan het zoeken nu....Wij gaan zo ons boeltje pakken en de camper inleveren. Eén voordeel: we kunnen/hoeven ‘m nu niet meer te wassen. En ook de afwas kunnen we niet meer doen. Sorry mensen van Apollo!

Wink

Aardbeving in Christchurch

Dinsdag 22 februari, 3.40 uur pm

Wat een relaxte laatste dag van onze reis had moeten zijn, eindigde in een nachtmerrie, die nog steeds duurt... Christchurch, de stad waar we ons momenteel begeven, is zojuist opnieuw (na vorig jaar september) door een ernstige aardbeving getroffen.... Geen zorgen, met ons is alles goed. Maar voor hetzelfde geld was dat niet zo geweest. We hebben vandaag echt 4 engeltjes op onze schouders gehad....

Vanochtend werden we wakker en het weer zag er, zoals voorspeld niet goed uit, maar het viel nog mee met de regen. Na een standaard bezoekje aan een tankstation om onze watertank te vullen (waar we nu erg blij mee zijn!) zijn we naar de supermarkt gegaan voor boodschappen. Daarna besloten we onze laatste nacht toch maar op een camping door te brengen. Voor elektriciteit, om alles goed op te laden voor de terugreis en voor de kachel, om onze duikpakken nog even goed te laten drogen. We vonden al snel een goede camping op maar 5 minuten afstand van het centrum af. Toen we hier eenmaal gesetteld waren, besloten we naar het centrum te gaan. Nog even genieten van deze mooie stad en wat winkelen. We hebben op Cathedral Scuare, het grote plein midden in het centrum met een mooie grote kathedraal, rondgewandeld en we zijn naar een groot Aquarium en Kiwi-huis geweest wat aan dit plein ligt. We hebben bij de kathedraal gestaan en getwijfeld: gaan we de toren in?? Laten we het maar niet doen, Job is al erg moe en we hebben morgen een zware dag voor de boeg. Laten we maar terug gaan naar de camping. Achteraf gezien bleek dit de meest goede beslissing tot nu toe in ons leven. Ik heb er nog een paar mooie foto's van gemaakt, niet wetende dat hij er een uur later niet meer zou staan....We hebben nog 15 minuten in een ondergronds busstation zitten wachten op onze bus en daarna nog 5 minuten in de bus naar onze camping teruggereden. Job lag in de bus al te slapen en hem hebben we in de camper gelijk op bed gelegd. Terwijl ik voor in de camper zat te internetten, Tijn aan tafel met de lego zat te spelen en Marcel net een soepje voor ons stond te maken, begon de camper ineens ontiegelijk heen en weer te schudden. We keken elkaar aan, een AARDBEVING! Dit kon niet missen. Het duurde ongeveer een halve minuut, maar het leek wel een uur. Alles vloog door de camper, de lego, de soep, de inhoud van de kastjes. Het was erg beangstigend allemaal. We zijn gelijk met de kids naar buiten gerend, zoals iedereen op de camping deed. Dit was geen gewone naschok, zoals die hier sinds september dagelijks te voelen zijn. Dit was weer een flinke aardbeving. Na van de schrik bekomen te zijn, zijn we opnieuw naar binnen gegaan. Ik stond nog buiten om de duikpakken op te hangen en opnieuw begon de aarde te shaken. Een onbeschrijfelijk gevoel, ook het indringende geluid erbij is erg beangstigend. Daarna hebben we zeker nog 5 flinke naschokken gehad en zojuist weer een hele erge, wat achteraf een nieuwe beving bleek te zijn. Het blijft hier dus echt spannend... En we blijven het maar herhalen tegen elkaar: wat een geluk dat we niet langer in het centrum gebleven zijn en dat we die toren niet op zijn gegaan. We kijken nu op televisie (de eerste keer dat we de tv in de camper aan hebben!) naar de dramatische beelden van taferelen die zich op nog geen kilometer van ons afspelen. De kathedraal en veel andere gebouwen in het centrum zijn volledig ingestort. Er zijn veel doden en gewonden gevallen, hoeveel is nog niet bekend. We horen sirenes en helikopters op de achtergrond. Het is hier echt spookachtig. En terwijl ik dit zit te typen zijn er alweer opnieuw 2 naschokken geweest..... We blijven waar we nu zijn, hier op de camping in de camper. Waarschijnlijk de meest veilige plek waar we nu kunnen zijn. Er staan hier geen grote, hoge gebouwen om ons heen en de camper kan hooguit omvallen, maar daar gaan we maar niet van uit. Het vliegveld is momenteel afgesloten, morgen rond deze tijd zouden we eigenlijk vliegen. We wachten af.... Meer kunnen we niet doen... We vinden het in ieder geval belangrijk dat jullie weten dat met ons alles goed is. Maar zoals je leest, dit had ook heel anders kunnen zijn. En we danken god op onze blote knieën dat alles zo is gelopen zoals het is gelopen.... We houden jullie op de hoogte.

'Nog 2 vingertjes, he mama?'

Maandag 21 februari

Ja, ja, Christchurch heeft een heus Wildpark, het Orana Wildpark. We stelden ons er niet teveel van voor, maar voor Tijn en Job toch altijd leuk. Het werd onverwachts toch een hele leuke dag....

Zoals gewoonlijk waren we al weer vroeg uit de veren. Om 8.30 hadden we alweer ontbeten, de watertank van de camper al gevuld, de gasfles van de camper al laten vullen, de hele stad Christchurch al doorgereden en stonden we bij het wildpark op de stoep. Helaas, het park gaat pas om 10am open.... ‘Maakt niet erg!' We hebben alles bij ons, dus nog even lekker een kopje koffie en thee gedronken en Marcel nog flink met de lego gebouwd met de jongens. Het beloofde vandaag een warme dag te worden en ja hoor, de voorspellers hadden het vandaag helemaal goed! Het was de warmste dag die we tot nu toe in Nieuw Zeeland gehad hebben. Hier geen koel windje... Niet dat we klagen, integendeel. We vonden het heerlijk om nog even van prachtig weer te genieten, morgen is het weer voorbij...

Het park was erg mooi opgezet. Je kon met een shuttle-treintje (dat werd getrokken door een tractor) het park door. Ieder half uur werd er op route een diersoort gevoerd, zo kon je de hele dag mooie presentaties en voerdersessies van alle dieren meemaken. Een optie die wat extra geld kostte was het mee voeren van de leeuwen vanuit een grote kooi. Dat leek mij wel wat, dus was ik het deze keer die de held uit ging hangen. Het was een super gave ervaring. Met nog 9 anderen gingen we buiten het leeuwenverblijf in een grote kooi. Deze werd het leeuwenverblijf binnengereden en al gauw zaten alle leeuwen (wel een stuk of 10) bovenop, voor achter, links rechts. Ze hingen gewoon aan de kooi. De oppassers gaven stukken vlees aan de beesten, wij mochten plaatjes schieten. Het gegrom van die beesten was best indrukwekkend. Van tevoren moest je een contractje ondertekenen dat je je ledematen binnenboord zou houden en nog meer van zulke dingen... Lijkt me nogal logisch. Alles wat buiten de tralies uitsteekt, zien die beesten als voer.... En als je die beesten op 20 cm afstand grommend op je af ziet komen, dan laat je het echt wel om iets door het hek te steken. Tijn, Job en Marcel hebben alles vanaf de ‘tribune' bekeken. Tijn en Job vonden het prachtig om mama in die kooi te zien met de leeuwen er bovenop. Deze ‘leeuwtjes' zijn toch niet zo aardig als Zimba en Mufassa uit de Leeuwenkoning.... Verder hebben we nog een rondleiding door het vogelverblijf gehad en hebben we het voeren gezien van de lemurs, de tijgers en de neushoorns. De giraffen mochten we zelf voeren. Erg leuk! Tijn was eerst een beetje bang, maar toen hij zag dat Job wel heel stoer was en de giraf ging voeren, kon hij natuurlijk niet achterblijven... Zie de foto's voor het resultaat. Erg schattig. Tijn was ook erg gefascineerd door de vlekken op de huid van de giraf...

Rond het middaguur zijn we in het treintje gestapt en aangezien Job dit gehobbel wel prettig vond en als een blok in slaap viel, zijn we er wel 4x het park mee rond geweest! Daarna had hij lekker de slaap uit en wij hadden het park uitgebreid kunnen bekijken!

Aan het eind van de dag mochten Tijn en Job in de giftshop nog een Schleich-diertje uitzoeken (ja, die hebben ze hier ook!) Feest natuurlijk!

Nu staan we op een mooie restarea net buiten de stad. We hebben net lekker gegeten en gedoucht en gaan zo slapen. ‘Nog 2 vingertjes, hè mama?' Ja Tijn, nog 2 nachtjes....